Β«TO Ξ Ξ΅ΞŸΞ’Ξ›Ξ—ΞœΞ‘ ΤΗΣ Ξ‘Ξ Ξ›ΞŸΞ¤Ξ—Ξ¤Ξ‘Ξ£ ΞšΞ‘Ξ™ ΤΗΣ ΣΑΦΗΝΕΙΑΣ ΣΤΗ Ξ›ΞŸΞ“ΞŸΞ¤Ξ•Ξ§ΞΞ™Ξ‘ ΞšΞ‘Ξ™ ΤΗ Ξ¦Ξ™Ξ›ΞŸΞ£ΞŸΞ¦Ξ™Ξ‘ Β» του Νίκου Ταβουλάρη

Ξ— Ξ±ΞΎΞ―Ξ± αλλά ΞΊΞ±ΞΉ Ξ· επιρροή που έχουν Ξ· Λογοτεχνία ΞΊΞ±ΞΉ Ξ· Φιλοσοφία, στη ΟƒΞΊΞ­ΟˆΞ· ΞΊΞ±ΞΉ κατ’ επέκταση στη συμπεριφορά του πολίτη, έχει απασχολήσει διαχρονικά, Ο„ΟŒΟƒΞΏ τους επαΐοντες ΟŒΟƒΞΏ ΞΊΞ±ΞΉ τον κάθε ΟƒΞΊΞµΟ€Ο„ΟŒΞΌΞµΞ½ΞΏ άνθρωπο. ΞŸΞΉ Ξ±Ο€ΟŒΟˆΞµΞΉΟ‚ που έχουν καταγραφεί ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ ποικίλες, ΟŒΞΌΟ‰Ο‚ το Ξ³ΞµΞ½ΞΉΞΊΟŒ συμπέρασμα ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ ΟŒΟ„ΞΉ Ξ· Λογοτεχνία, είτε ως Ποίηση είτε ως Πεζογραφία, εξασκούν μεγάλη επιρροή στον Ο„ΟΟŒΟ€ΞΏ του «σκέπτεσθαι» αλλά ΞΊΞ±ΞΉ του «πράττειν», του μέσου πολίτη.
Τούτο ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ απολύτως Ο†Ο…ΟƒΞΉΞΊΟŒ αφού αποστέλλουν μηνύματα Ο„ΟŒΟƒΞΏ στο θυμοειδές ΟŒΟƒΞΏ ΞΊΞ±ΞΉ στο Ξ΄ΞΉΞ±Ξ½ΞΏΞ·Ο„ΞΉΞΊΟŒ πεδίο του Ξ±Ξ½ΞΈΟΟŽΟ€ΞΏΟ…, ΞΏΞ΄Ξ·Ξ³ΟŽΞ½Ο„Ξ±Ο‚ τον σε Ξ΄ΞΉΞ±ΞΌΟŒΟΟ†Ο‰ΟƒΞ· συγκεκριμένης κατά περίπτωση Ξ³Ξ½ΟŽΞΌΞ·Ο‚ ΞΊΞ±ΞΉ Ξ¬Ο€ΞΏΟˆΞ·Ο‚. ΞŒΟ„Ξ±Ξ½ δε τα μηνύματα αυτά εξασκηθούν επί ΞΌΞ±ΞΊΟΟŒΞ½ Ο‡ΟΞΏΞ½ΞΉΞΊΟŒ διάστημα, Ο„ΟŒΟ„Ξµ, ΟŒΟ€Ο‰Ο‚ ΞΏ Αριστοτέλης Ο€ΟΟŽΟ„ΞΏΟ‚ επισήμανε, αυτά καθ’ Ξ­ΞΎΞΉΞ½ καθίστανται πάγια Ξ±Ξ½Ο„Ξ―Ξ»Ξ·ΟˆΞ· των πραγμάτων. ΞˆΟ‡ΞΏΟ…ΞΌΞµ Ξ»ΞΏΞΉΟ€ΟŒΞ½ την ανάπτυξη ΞΊΞ±ΞΉ καθιέρωση στερεοτύπων. Αυτές ΞΏΞΉ παγιωμένες, Ξ»ΞΏΞΉΟ€ΟŒΞ½, κοινωνικές Ξ±Ξ½Ο„ΞΉΞ»Ξ®ΟˆΞµΞΉΟ‚, Ξ±ΞΊΟŒΞΌΞ· ΞΊΞ±ΞΉ ΟŒΟ„Ξ±Ξ½ δεν έχουν τύχει της καθολικής αποδοχής, αλλά ΞΊΞ±ΞΉ δεν έχουν αποδειχθεί, στην πράξη λειτουργούν ως Ξ±ΞΎΞΉΟŽΞΌΞ±Ο„Ξ±, δηλαδή αποδεδειγμένες θέσεις! ΞŒΟƒΞΏ δε το Ο‡ΟΞΏΞ½ΞΉΞΊΟŒ διάστημα κατά το οποίο έχουν ισχυρή θέση ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ μεγαλύτερο, Ο„ΟŒΟƒΞΏ Ξ· ισχύς ΞΊΞ±ΞΉ Ξ· επιρροή τους στον πολίτη γίνονται ΞµΞ½Ο„ΞΏΞ½ΟŒΟ„ΞµΟΞµΟ‚.
ΞœΞΉΞ± παγιωμένη Ξ¬Ο€ΞΏΟˆΞ·, ΟŒΟ‡ΞΉ ΞµΞ½Ο„ΞµΞ»ΟŽΟ‚ άδικα, ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ ΞΊΞ±ΞΉ αυτή που έχει ΞΏ μέσος πολίτης Ξ³ΞΉΞ± τους Λογοτέχνες, ιδιαίτερα τους Ποιητές ΞΊΞ±ΞΉ τους Ξ¦ΞΉΞ»ΞΏΟƒΟŒΟ†ΞΏΟ…Ο‚. Στη συνείδηση Ξ»ΞΏΞΉΟ€ΟŒΞ½ του μέσου πολίτη ΞΏΞΉ ποιητές ΞΊΞ±ΞΉ ΞΏΞΉ Ο†ΞΉΞ»ΟŒΟƒΞΏΟ†ΞΏΞΉ ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ κάποιοι ιδιαίτεροι άνθρωποι που εκφράζονται ΞΌΞµ ΞΌΟ…ΟƒΟ„Ξ·ΟΞΉΟŽΞ΄Ξ· ΞΊΞ±ΞΉ ΞµΞ½ πολλοίς ακαταλαβίστικο Ο„ΟΟŒΟ€ΞΏ, Ξ³ΞΉΞ± θέματα που τις Ο€ΞµΟΞΉΟƒΟƒΟŒΟ„ΞµΟΞµΟ‚ φορές δεν τον αφορούν. Ξ— παγιωμένη αυτή Ξ±Ξ½Ο„Ξ―Ξ»Ξ·ΟˆΞ·-θέση διαχρονικά έχει εκφραστεί πολλάκις ΞΊΞ±ΞΉ έχει οδηγήσει στην απάθεια Ξ±Ξ½ ΟŒΟ‡ΞΉ στην Ξ±ΟΞ½Ξ·Ο„ΞΉΞΊΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ± έναντι της Λογοτεχνίας ΞΊΞ±ΞΉ της Φιλοσοφίας Ξ±Ο€ΟŒ το ΟƒΟ…Ξ½Ο„ΟΞΉΟ€Ο„ΞΉΞΊΟŒ κομμάτι του κοινωνικού ΟƒΟ…Ξ½ΟŒΞ»ΞΏΟ…. Ως αποτέλεσμα αυτού του ΟƒΟ„ΞµΟΞµΟŒΟ„Ο…Ο€ΞΏΟ… ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ Ξ· προσοχή, Ξ· αποδοχή αλλά κυρίως Ξ· πρακτική εφαρμογή των ρήσεων της Λογοτεχνίας ΞΊΞ±ΞΉ της Φιλοσοφίας, Ξ½Ξ± ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ αμελητέα.
Αλλά γιατί συμβαίνει Ξ±Ο…Ο„ΟŒ το Ο†Ξ±ΞΉΞ½ΟŒΞΌΞµΞ½ΞΏ ΞΊΞ±ΞΉ Ο€ΟŽΟ‚ δημιουργήθηκε Ξ±Ο…Ο„ΟŒ το ΟƒΟ„ΞµΟΞµΟŒΟ„Ο…Ο€ΞΏ; Είναι ΟƒΞ·ΞΌΞ±Ξ½Ο„ΞΉΞΊΟŒ Ξ½Ξ± κατανοήσουμε το «Γιατί», προκειμένου Ξ½Ξ± φτάσουμε σε χρήσιμα συμπεράσματα. Είναι Ξ³ΞµΞ³ΞΏΞ½ΟŒΟ‚ ΟŒΟ„ΞΉ Ξ· εξέλιξη ΟŒΟ€ΞΏΞΉΞΏΟ… πράγματος, ιδιαίτερα δε των Ο€Ξ½ΞµΟ…ΞΌΞ±Ο„ΞΉΞΊΟŽΞ½, χαρακτηρίζεται Ξ±Ο€ΟŒ την έντονη επιθυμία Ξ³ΞΉΞ± την Ξ±Ξ½Ξ±ΞΊΞ¬Ξ»Ο…ΟˆΞ· ΞΊΞ±ΞΉ καθιέρωση νέων Ξ΄ΟΟŒΞΌΟ‰Ξ½. Τούτο ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ ΞΈΞµΞΌΞΉΟ„ΟŒ, γιατί έτσι έχουμε την εξελικτική πορεία, ΟŒΞΌΟ‰Ο‚ Ξ΄Ο…ΟƒΟ„Ο…Ο‡ΟŽΟ‚ παραβιάζεται κατά ΞΊΟŒΟΞΏΞ½ ΞΏ ΞΊΞ±Ξ½ΟŒΞ½Ξ±Ο‚ του Β«ΞœΞ­Ο„ΟΞΏΞ½ Άριστον», ΞΌΞµ αποτέλεσμα Ξ½Ξ± οδηγούμαστε σε ΞµΞΊΟ†ΟΞ±ΟƒΟ„ΞΉΞΊΟŒ Ξ²ΞµΟΞΌΟ€Ξ±Ξ»ΞΉΟƒΞΌΟŒ είτε καθ’ υπερβολήν είτε κατ’ Ξ­Ξ»Ξ»ΞµΞΉΟˆΞ·Ξ½. Δεν ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ τυχαίο ΟŒΟ„ΞΉ ΟŒΞ»ΞΏΞΉ ΞΏΞΉ μεγάλοι συγγραφείς ΞΊΞ±ΞΉ ποιητές στο Ο‡ΟŽΟΞΏ της λογοτεχνίας διακρίνονται Ξ³ΞΉΞ± την ισορροπημένη ΞΊΞ±ΞΉ «εν μέτρω» γραφή τους. Το Ξ³ΞµΞ³ΞΏΞ½ΟŒΟ‚ Ξ»ΞΏΞΉΟ€ΟŒΞ½ της παραβίασης αυτού του ΞΊΞ±Ξ½ΟŒΞ½Ξ±, καθιστά τα ΞΊΞµΞ―ΞΌΞµΞ½Ξ± των συγγραφέων ΞΊΞ±ΞΉ των Ο†ΞΉΞ»ΞΏΟƒΟŒΟ†Ο‰Ξ½ Ξ±ΞΊΞ±Ο„Ξ±Ξ½ΟŒΞ·Ο„Ξ± Ξ³ΞΉΞ± τον μέσο πολίτη. Φυσικά, αφού δεν τα κατανοεί δε ΞΈΞ± ασχοληθεί σοβαρά ΞΌΞµ αυτά, Ο€ΟŒΟƒΞΏ μάλλον Ξ½Ξ± τα χρησιμοποιήσει στην ΞΊΞ±ΞΈΞ·ΞΌΞµΟΞΉΞ½ΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ¬ του! Ξ‘Ο…Ο„ΟŒ έχει ως αποτέλεσμα Ξ½Ξ± ΞΌΞ·Ξ½ του χρησιμεύουν σε κάτι τα ΟŒΟ€ΞΏΞΉΞ± μηνύματά τους. Εξ άλλου ΞµΞΊΞµΞ―Ξ½ΞΏ που συμβαίνει πολλάκις, ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ ΞΏ μέσος άνθρωπος Ξ½Ξ± Ξ½ΞΉΟŽΞΈΞµΞΉ Ξ­Ξ½Ξ± «εκ του ΞΌΞ· κατανοητού» ΞΉΞ΄ΞΉΟŒΟ„Ο…Ο€ΞΏ δέος απέναντι στο ΞΌΞ· ΞΊΞ±Ο„Ξ±Ξ½ΞΏΞ·Ο„ΟŒ! Στον ΞΌΞ· εκπαιδευμένο Ξ½Ξ± αναλύει λογικά τα μηνύματα, πολλάκις, ΞΏΞΉ ΞΏΞΌΞΉΟ‡Ξ»ΟŽΞ΄ΞµΞΉΟ‚ Ξ΄ΞΉΞ±Ο„Ο…Ο€ΟŽΟƒΞµΞΉΟ‚ των Β«ΟƒΞ·ΞΌΞ±Ξ½Ο„ΞΉΞΊΟŽΞ½Β» Ο€Ξ½ΞµΟ…ΞΌΞ±Ο„ΞΉΞΊΟŽΞ½ Ο„Ξ±Ξ³ΟŽΞ½ φαντάζουν σαν Ο…ΟˆΞ·Ξ»Ξ® Ξ΄ΞΉΞ±Ξ½ΟŒΞ·ΟƒΞ· την οποία έχει «χρέος» Ξ½Ξ± την θαυμάζει! Αυτή δε Ξ· Ξ±Ξ½Ο„Ξ―Ξ»Ξ·ΟˆΞ· καθίσταται επικίνδυνο ΟƒΟ„ΞµΟΞµΟŒΟ„Ο…Ο€ΞΏ, γιατί απορρίπτονται στην Ξ±Ξ½Ο„Ξ―Ξ»Ξ·ΟˆΞ· του Ξ±Ξ½Ξ±Ξ³Ξ½ΟŽΟƒΟ„Ξ· Ξ® του ακροατή συλλήβδην ΟŒΞ»ΞµΟ‚ ΞΏΞΉ απλές ΞΊΞ±ΞΉ κατανοητές εκφράσεις ΞΊΞ±ΞΉ θέσεις, ως δήθεν ΞΌΞ· σημαντικές! Το Ο€ΟΟŒΞ²Ξ»Ξ·ΞΌΞ± που προκύπτει Ξ±Ο€ΟŒ ΞΌΞΉΞ± τέτοια στερεοτυπική Ξ±Ξ½Ο„Ξ―Ξ»Ξ·ΟˆΞ· ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ Ξ΄ΞΉΟ€Ξ»ΟŒ. Τις ΞΌΞµΞ½ ΞΏΞΌΞΉΟ‡Ξ»ΟŽΞ΄ΞµΞΉΟ‚ εκφράσεις δεν τις καταλαβαίνει, άρα δεν ασχολείται, τις δε απλές ΞΊΞ±ΞΉ κατανοητές δεν τις θεωρεί σημαντικές, άρα ΞΊΞ±ΞΉ πάλι δεν ασχολείται ΞΌΞµ τα μηνύματά τους. ΞˆΟ‡ΞΏΟ…ΞΌΞµ δηλαδή ΞΌΞΉΞ± παράλογα «λογική» Ξ±Ξ½Ο„Ξ―Ξ»Ξ·ΟˆΞ·! Το αποτέλεσμα ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ, Ξ½Ξ± οδηγούμαστε σε φαύλο κύκλο ΟƒΞΊΞ­ΟˆΞ·Ο‚ ΞΊΞ±ΞΉ φυσικά πλήρους αχρηστίας της Λογοτεχνίας ΞΊΞ±ΞΉ της Φιλοσοφίας Ξ³ΞΉΞ± το ΞΊΞΏΞΉΞ½Ο‰Ξ½ΞΉΞΊΟŒ σύνολο!
ΞŸΞΉ ανωτέρω Ξ΄ΞΉΞ±Ο€ΞΉΟƒΟ„ΟŽΟƒΞµΞΉΟ‚ ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ παγιωμένες στην Ξ±Ξ½Ο„Ξ―Ξ»Ξ·ΟˆΞ· του πολίτη ΞΊΞ±ΞΉ του «κοινού Νου». Είναι ΟŒΞΌΟ‰Ο‚ Ο€ΟΞ±Ξ³ΞΌΞ±Ο„ΞΉΞΊΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ±, ευθύνονται ΞΏΞΉ συγγραφείς ΞΊΞ±ΞΉ ΞΏΞΉ Ο†ΞΉΞ»ΟŒΟƒΞΏΟ†ΞΏΞΉ Ξ® κάποιο Ξ±ΟŒΟΞ±Ο„ΞΏ «σύστημα» κατευθύνει Ξ±Ο€ΟŒ το παρασκήνιο τα πάντα; Ξ— επίκληση του «συστήματος» ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ Ξ· συνηθισμένη ΞΌΞ· λύση Ξ³ΞΉΞ± τα πάντα. Ξ‘Ο€ΟŒ την προσωπική ΞΌΞ±Ο‚ ανεπάρκεια έως την κοινωνική, κρατική ΞΊΞ±ΞΉ Ο€Ξ±Ξ³ΞΊΟŒΟƒΞΌΞΉΞ± κατάσταση, ΟŒΞΌΟ‰Ο‚, αγνοούμε Ξ® προσποιούμαστε ΟŒΟ„ΞΉ αγνοούμε, πως Ξ­Ξ½Ξ± σύστημα αποτελείται υποχρεωτικά Ξ±Ο€ΟŒ δύο δυνάμεις ΞΊΞ±ΞΉ Ξ· ΞΌΞ―Ξ± ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ αναγκαστικά ΞµΞΊΞµΞ―Ξ½Ξ·, στην οποία επιστρέφει Ξ· Ο€Ξ±ΟΞ±Ξ³ΟŒΞΌΞµΞ½Ξ· θετική Ξ® αρνητική ενέργεια του «συστήματος», κατά συνέπεια ΞΊΞ±ΞΉ Ξ· ΞµΞ½ μέρει εκφορά της. ΞœΞµ ποιο απλά Ξ»ΟŒΞ³ΞΉΞ± Ξ­Ξ½Ξ± σύστημα αποτελείται πάντοτε Ξ±Ο€ΟŒ δύο κύριες ΟƒΟ…Ξ½ΞΉΟƒΟ„ΟŽΟƒΞµΟ‚, (συν+στήνω), ΞµΞ½ προκειμένω Ξ±Ο€ΟŒ τους πολίτες ΞΊΞ±ΞΉ τη διοίκηση. Ξ— Λογοτεχνία ΞΊΞ±ΞΉ Ξ· Φιλοσοφία διαδραματίζουν ΞΊΞ±Ο„Ξ±Ξ»Ο…Ο„ΞΉΞΊΟŒ ΟΟŒΞ»ΞΏ σε τούτη τη λειτουργία του συστήματος ΞΊΞ±ΞΉ Ξ³ΞΉΞ± τούτο Ξ· ευθύνη τους ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ μεγίστη.
ΞŸ Ξ±ΞΊΞ±Ο„Ξ±Ξ½ΟŒΞ·Ο„ΞΏΟ‚ Ο„ΟΟŒΟ€ΞΏΟ‚ γραφής ΞµΞ½ ΞΏΞ½ΟŒΞΌΞ±Ο„ΞΉ του ΟŒΟ€ΞΏΞΉΞΏΟ… μοντερνισμού στη Λογοτεχνία, ιδίως στην Ποίηση, δεν δίνει το δικαίωμα στον συγγραφέα Ξ½Ξ± γράφει ΞΌΞµ Ο„ΟΟŒΟ€ΞΏ απολύτως Ξ±ΞΊΞ±Ο„Ξ±Ξ½ΟŒΞ·Ο„ΞΏ. Αυτού του είδους Ξ· γραφή δεν ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ μοντέρνα, απλά αποδεικνύει την αδυναμία του συγγραφέα Ξ½Ξ± εκφράσει Ξ±Ο…Ο„ΟŒ που Ο€ΞΉΞΈΞ±Ξ½ΟŽΟ‚ έχει κατά Ξ½ΞΏΟ…. Ξ•Ξ΄ΟŽ έχουμε Ξ»ΞΏΞΉΟ€ΟŒΞ½ Ξ­Ξ½Ξ±Ξ½ καθ’ υπερβολή Ξ²ΞµΟΞΌΟ€Ξ±Ξ»ΞΉΟƒΞΌΟŒ, ΟŒΟ€ΞΏΟ… ΞΏ συγγραφέας ΞΌΞµ την ΞΏΞΌΞΉΟ‡Ξ»ΟŽΞ΄Ξ· ΞΊΞ±ΞΉ ασυνάρτητη γραφή του επιχειρεί Ξ½Ξ± εντυπωσιάσει ΞΌΞµ το υπερβολικά Ξ±ΞΊΞ±Ο„Ξ±Ξ½ΟŒΞ·Ο„ΞΏ, καλύπτοντας τη δική του ελλειπτική Ξ³Ξ½ΟŽΟƒΞ· της τέχνης του. Το ίδιο συμβαίνει ΞµΞΊ του αντιθέτου ΞΊΞ±ΞΉ στην ΞµΞ½Ο„ΞµΞ»ΟŽΟ‚ γραμμική ΞΊΞΉ επίπεδη γραφή. Ξ•Ξ΄ΟŽ έχουμε Ξ­Ξ½Ξ±Ξ½ ΞµΞ»Ξ»ΞµΞΉΟ€Ο„ΞΉΞΊΟŒ Ξ²ΞµΟΞΌΟ€Ξ±Ξ»ΞΉΟƒΞΌΟŒ, κατά τον οποίον ΞΏ συγγραφέας Ο…ΟƒΟ„ΞµΟΟŽΞ½ σε νοηματική ΟƒΟΞ»Ξ»Ξ·ΟˆΞ· ΞΊΞ±ΞΉ Ο…Ο€ΞµΟΞ²Ξ±Ο„ΞΉΞΊΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ± στη ΟƒΞΊΞ­ΟˆΞ·, γράφει Ο„ΟŒΟƒΞΏ Ξ±Ο€Ξ»ΞΏΟŠΞΊΞ¬, που πλέον ΞΏ Ξ±Ξ½Ξ±Ξ³Ξ½ΟŽΟƒΟ„Ξ·Ο‚ δεν ασχολείται σοβαρά, αφού γρήγορα Ξ΄ΞΉΞ±Ο€ΞΉΟƒΟ„ΟŽΞ½ΞµΞΉ ΟŒΟ„ΞΉ δεν έχει τίποτα ΟƒΞ·ΞΌΞ±Ξ½Ο„ΞΉΞΊΟŒ ν’ αποκομίσει.
Το ίδιο Ξ® ΞΊΞ±ΞΉ σε Ξ±ΞΊΟŒΞΌΞ· μεγαλύτερο Ξ²Ξ±ΞΈΞΌΟŒ ισχύει Ξ΄Ο…ΟƒΟ„Ο…Ο‡ΟŽΟ‚ ΞΊΞ±ΞΉ στη Φιλοσοφία. Ξ— Ξ³Ξ»ΟŽΟƒΟƒΞ± ΞΊΞ±ΞΉ το ΞµΞΊΟ†ΟΞ±ΟƒΟ„ΞΉΞΊΟŒ ύφος των πλείστων ΞµΞΊ των ΞµΞΊΟ€ΟΞΏΟƒΟŽΟ€Ο‰Ξ½ της, ιδίως των Ο€Ξ±Ξ½ΞµΟ€ΞΉΟƒΟ„Ξ·ΞΌΞΉΞ±ΞΊΟŽΞ½ ΞΊΞ±ΞΈΞ·Ξ³Ξ·Ο„ΟŽΞ½, ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ Ο„ΟŒΟƒΞΏ πολύπλοκη ΞΊΞ±ΞΉ βρίθει Ο„ΟŒΟƒΟ‰Ξ½ ΞΏΟΞΉΟƒΞΌΟŽΞ½, που Ξ±ΞΊΟŒΞΌΞ· ΞΊΞ±ΞΉ ΞΏΞΉ Ξ³Ξ½ΟŽΟƒΟ„ΞµΟ‚ της Φιλοσοφίας τις Ο€ΞµΟΞΉΟƒΟƒΟŒΟ„ΞµΟΞµΟ‚ φορές δεν μπορούν Ξ½Ξ± κατανοήσουν το Ξ½ΟŒΞ·ΞΌΞ± του μηνύματος, Ο€ΟŒΟƒΞΏΞ½ μάλλον ΞΏ Ξ±Ο€Ξ»ΟŒΟ‚ πολίτης.
Ξ— εξήγηση αυτού του φαινομένου ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ διπλή. Ενδέχεται Ξ±Ο€ΟŒ κάποιους Ξ½Ξ± γίνεται Ξ±Ο€ΟŒ ΞΌΞ· επαρκή Ξ³Ξ½ΟŽΟƒΞ· του αντικειμένου Ξ® Ξ±Ο€ΟŒ εκφραστική ανεπάρκεια. Επίσης, κάποιοι Ο€ΞΉΞΈΞ±Ξ½ΟŒΞ½ Ξ½Ξ± επιχειρούν Ξ½Ξ± εντυπωσιάσουν τους αδαείς… ΟŒ,τι ΞΊΞ±ΞΉ Ξ½Ξ± συμβαίνει ΟŒΞΌΟ‰Ο‚, ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ σίγουρο ΟŒΟ„ΞΉ καταφέρνουν ΞΌΞµ Ξ±Ο…Ο„ΟŒΞ½ τον Ο„ΟΟŒΟ€ΞΏ Ξ½Ξ± απομακρύνουν Ξ±Ο€ΟŒ τα μηνύματά τους τους πολίτες! Αλλά Ξ±Ξ½ συμβαίνει Ξ±Ο…Ο„ΟŒ, Ο„ΟŒΟ„Ξµ ποια ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ Ξ· Ο‡ΟΞ·ΟƒΞΉΞΌΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ¬ τους Ξ³ΞΉΞ± το ΞΊΞΏΞΉΞ½Ο‰Ξ½ΞΉΞΊΟŒ σύνολο; Είναι ΞΊΞ±ΞΉΟΟŒΟ‚ Ξ½Ξ± προβληματιστούν ΟŒΞ»ΞΏΞΉ ΞΏΞΉ Λογοτέχνες ΞΊΞ±ΞΉ ΞΏΞΉ Ο†ΞΉΞ»ΟŒΟƒΞΏΟ†ΞΏΞΉ ΞΌΞµ το Ο†Ξ±ΞΉΞ½ΟŒΞΌΞµΞ½ΞΏ, γιατί ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ χρέος τους Ξ½Ξ± καταστήσουν τη Λογοτεχνία ΞΊΞ±ΞΉ ιδίως τη Φιλοσοφία χρήσιμο Ο€ΟΞ±ΞΊΟ„ΞΉΞΊΟŒ εργαλείο Ξ³ΞΉΞ± τον πολίτη. ΞŸ Πλάτων στην ιδανική πολιτεία του είχε πει, ΟŒΟ„ΞΉ ΞΈΞ± πρέπει Ξ½Ξ± Ξ²Ξ±ΟƒΞΉΞ»Ξ­ΟˆΞΏΟ…Ξ½ ΞΏΞΉ Ο†ΞΉΞ»ΟŒΟƒΞΏΟ†ΞΏΞΉ. Σήμερα, Ξ±ΟƒΟ†Ξ±Ξ»ΟŽΟ‚ Ξ±Ο…Ο„ΟŒ δεν ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ ΞµΟ†ΞΉΞΊΟ„ΟŒ, αλλά αξίζει Ξ½Ξ± προσπαθήσουμε ΟŒΞ»ΞΏΞΉ ΞΏΞΉ γράφοντες ΟŽΟƒΟ„Ξµ Ξ½Ξ± Β«Ξ²Ξ±ΟƒΞΉΞ»Ξ­ΟˆΞΏΟ…Ξ½Β» τα μηνύματα της Λογοτεχνίας ΞΊΞ±ΞΉ της Φιλοσοφίας στη ΟƒΞΊΞ­ΟˆΞ· ΞΊΞ±ΞΉ τη βούληση, των Ο€ΟΞ±Ξ³ΞΌΞ±Ο„ΞΉΞΊΟŽΞ½ Ξ±ΟΟ‡ΟŒΞ½Ο„Ο‰Ξ½ της πολιτείας, των Ξ ΞΏΞ»ΞΉΟ„ΟŽΞ½.
Νίκος Ταβουλάρης
Ποιητής-Πεζογράφος-Δοκιμιογράφος
Ο„.Ξ ΟΟŒΞµΞ΄ΟΞΏΟ‚ της «Πανελλήνιας ΞˆΞ½Ο‰ΟƒΞ·Ο‚ Ξ›ΞΏΞ³ΞΏΟ„ΞµΟ‡Ξ½ΟŽΞ½Β»
Ξ’Ξ™ΞŸΞ“Ξ΅Ξ‘Ξ¦Ξ™ΞšΞŸ: ΞŸ Νίκος Ταβουλάρης ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ ποιητής-πεζογράφος-δοκιμιογράφος. Γεννήθηκε το 1956 ΞΊΞ±ΞΉ κατάγεται Ξ±Ο€ΟŒ την ΞšΞ±ΟΟ…ΞΏΟΟ€ΞΏΞ»Ξ· Γυθείου Λακωνίας. Είναι Ξ­Ξ³Ξ³Ξ±ΞΌΞΏΟ‚ ΞΊΞ±ΞΉ πατέρας δύο Ο€Ξ±ΞΉΞ΄ΞΉΟŽΞ½. Τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην ιδιαίτερη πατρίδα του ΞΊΞ±ΞΉ σπούδασε Δημοσιογραφία, Ξœarketing ΞΊΞ±ΞΉ Διοίκηση Επιχειρήσεων. ΞˆΟ‡ΞµΞΉ παρακολουθήσει σεμινάρια σχετικά ΞΌΞµ τα ανωτέρω αντικείμενα, μεταξύ των οποίων ΞΊΞ±ΞΉ την εφαρμογή του χαοτικού Ξœanagment. Διαθέτει πτυχία Δημοσιογραφίας, GRADUATE DIPLOMA IN MANAGEMENT STUDIES του Αγγλικού Ξ™STITUTE OF COMMERCIAL MANAGEMENT (I.C.M.). Επίσης, Ξ±Ο€ΟŒ το ΞŸlymbian university MBA στα αντικείμενα του MANAGEMENT BY CHAOS THE REAL TIME MENAGMENT SYSTEM ΞΊΞ±ΞΉ HOW TO THINK LIKE A MANAGER. ΞœΞµ τη λογοτεχνία ΞΊΞ±ΞΉ τη συγγραφή ασχολείται Ξ±Ο€ΟŒ τη εφηβική του ηλικία.Το Ο€ΟΟŽΟ„ΞΏ του ΞΌΟ…ΞΈΞΉΟƒΟ„ΟŒΟΞ·ΞΌΞ±, το οποίο ξεκίνησε σε ηλικία 19 ΞµΟ„ΟŽΞ½, το εξέδωσε το 1997 Ξ±Ο€ΟŒ τις ΞµΞΊΞ΄ΟŒΟƒΞµΞΉΟ‚ Β«ΞŒΞΌΞ²ΟΞΏΟ‚Β» ΞΌΞµ τίτλο «Η ανάσα της καταιγίδας-Ωδή στη ματωμένη ΞšΟΟ€ΟΞΏΒ».Το συγκεκριμένο βιβλίο ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ αφιερωμένο «Στους αγνοούμενους της ΞšΟΟ€ΟΞΏΟ… – Στη μνήμη των Ξ·ΟΟ‰ΞΉΞΊΟŽΞ½ Τάσου Ισαάκ ΞΊΞ±ΞΉ Σολωμού Σολωμού». Το 2007 εξέδωσε την ποιητική συλλογή Β«ΞœΞµ τα φτερά του Ξ±Ξ½Ξ­ΞΌΞΏΟ…Β», Ξ±Ο€ΟŒ τις ΞµΞΊΞ΄ΟŒΟƒΞµΞΉΟ‚ «Αμαρυλλίς» ΞΊΞ±ΞΉ το 2008 την ποιητική ΞµΞ½ΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ± «Πέτρινος ΞšΟŒΟƒΞΌΞΏΟ‚Β» Ξ±Ο€ΟŒ τις ΞµΞΊΞ΄ΟŒΟƒΞµΞΉΟ‚ «Γ.Ξ§.Αλεξανδρή». Το 2009 εξέδωσε το βραβευμένο ΞΌΟ…ΞΈΞΉΟƒΟ„ΟŒΟΞ·ΞΌΞ± «Ώρα μηδέν», Ξ±Ο€ΟŒ τις ΞµΞΊΞ΄ΟŒΟƒΞµΞΉΟ‚ Β«Ξ”ΟΟŒΞΌΟ‰Ξ½Β», το οποίο ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ ΞµΞ½Ξ΄ΞµΞΉΞΊΟ„ΞΉΞΊΟŒ της γραφής του συγγραφέα ΞΊΞ±ΞΉ έχει χαρακτηριστεί ως Β«Ο†ΞΉΞ»ΞΏΟƒΞΏΟ†ΞΉΞΊΟŒ ΞΌΟ…ΞΈΞΉΟƒΟ„ΟŒΟΞ·ΞΌΞ±Β». Το 2014 εξέδωσε την ποιητική ΞµΞ½ΟŒΟ„Ξ·Ο„Ξ± «Νυν ΞΊΞ±ΞΉ Αεί» Ξ±Ο€ΟŒ τις Ξ•ΞΊΞ΄ΟŒΟƒΞµΞΉΟ‚ Β«ΞŒΟƒΟ„ΟΞΉΞ±Β».
Ξ•ΞΊΟ„ΟŒΟ‚ Ξ±Ο€ΟŒ τα λογοτεχνικά του βιβλία ΞΏ συγγραφέας έχει ΟƒΟ…Ξ³Ξ³ΟΞ¬ΟˆΞµΞΉ ΞΉΞΊΞ±Ξ½ΟŒ Ξ±ΟΞΉΞΈΞΌΟŒ ΞµΟ€ΞΉΟƒΟ„Ξ·ΞΌΞΏΞ½ΞΉΞΊΟŽΞ½-Ο„ΞµΟ‡Ξ½ΞΉΞΊΟŽΞ½ βιβλίων ΟƒΟ‡ΞµΟ„ΞΉΞΊΟŽΞ½ ΞΌΞµ το Managment ΞΊΞ±ΞΉ το Marketing. Το 2009 εξέδωσε Ξ±Ο€ΟŒ τις Ξ•ΞΊΞ΄ΟŒΟƒΞµΞΉΟ‚ Β«Ξ”ΟΟŒΞΌΟ‰Ξ½Β» το Ο€ΟΟ‰Ο„ΞΏΟ€ΞΏΟΞΉΞ±ΞΊΟŒ βιβλίο Συστημάτων Πωλήσεων «Αρμονική Ξ ΟŽΞ»Ξ·ΟƒΞ·Β». Το ανέκδοτο έργο του Νίκου Ταβουλάρη ΞµΞ―Ξ½Ξ±ΞΉ Ο€Ξ»Ξ·ΞΈΟ‰ΟΞΉΞΊΟŒ ΞΊΞ±ΞΉ αποτελείται Ξ±Ο€ΟŒ 20 ποιητικές συλλογές, πέντε μυθιστορήματα, τρία δοκίμια, τρεις συλλογές διηγημάτων, παραμύθια ΞΊΞ±ΞΉ πραγματείες. Το έργο Ξ±Ο…Ο„ΟŒ έχει δημιουργηθεί σε ΞΌΞΉΞ± χρονική περίοδο 35 ΞµΟ„ΟŽΞ½. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στην Αγγλική ΞΊΞ±ΞΉ Γαλλική Ξ³Ξ»ΟŽΟƒΟƒΞ±. ΞˆΟ‡ΞΏΟ…Ξ½ δημοσιευθεί πολλές εργασίες του σε περιοδικά ΞΊΞ±ΞΉ εφημερίδες. ΞˆΟ‡ΞµΞΉ Ξ΄ΟŽΟƒΞµΞΉ πολλές διαλέξεις σχετικές ΞΌΞµ λογοτεχνικά ΞΊΞ±ΞΉ φιλοσοφικά θέματα ΞΊΞ±ΞΉ επιπλέον ΞµΞΊΟ„ΟŒΟ‚ Ξ±Ο€ΟŒ τη συγγραφή διδάσκει την τεχνική της λογοτεχνικής γραφής. ΞŸΟΞ³Ξ¬Ξ½Ο‰ΟƒΞµ ΞΊΞ±ΞΉ διηύθυνε την ελεύθερη ομάδα Ξ»ΟŒΞ³ΞΏΟ… «Σπείρα», στο πλαίσιο της οποίας πραγματοποιήθηκαν λογοτεχνικές ΞΊΞ±ΞΉ φιλοσοφικές συζητήσεις. Τιμήθηκε ΞΌΞµ βραβεία Ξ»ΞΏΞ³ΞΏΟ„ΞµΟ‡Ξ½ΞΉΞΊΟŽΞ½ Ξ΄ΞΉΞ±Ξ³Ο‰Ξ½ΞΉΟƒΞΌΟŽΞ½ σε ΟŒΞ»Ξ± τα είδη του Ξ»ΟŒΞ³ΞΏΟ…, ΞΌΞµ ΟƒΞ·ΞΌΞ±Ο„ΞΉΞΊΟŒΟ„ΞµΟΞ· τη διάκριση του Α΄Βραβείου ποίησης που απέσπασε το 1998 στον Πανελλήνιο Ξ”ΞΉΞ±Ξ³Ο‰Ξ½ΞΉΟƒΞΌΟŒ Ποίησης των Ξ”ΞµΞ»Ο†ΟŽΞ½ της «Πανελλήνιας ΄Ενωσης Ξ›ΞΏΞ³ΞΏΟ„ΞµΟ‡Ξ½ΟŽΞ½Β», ΞΌΞµ το ποίημα Β«Ξ˜Ξ± β€˜ΞΈΞµΞ»Ξ± ν’ αγγίξω».
ΞŸ Νίκος Ταβουλάρης διετέλεσε ΞˆΟ†ΞΏΟΞΏΟ‚ της «Πανελλήνιας ΄Ενωσης Ξ›ΞΏΞ³ΞΏΟ„ΞµΟ‡Ξ½ΟŽΞ½Β» Ξ³ΞΉΞ± τη διετία 2007-2009 ΞΊΞ±ΞΉ Ξ ΟΟŒΞµΞ΄ΟΞΏΟ‚ Ξ³ΞΉΞ± τη τριετία 2010-2013. Επανεξελέγη στη θέση του Προέδρου Ξ³ΞΉΞ± τη διετία 2013-2015. Διετέλεσε Ξ‘Ξ½Ο„ΞΉΟ€ΟΟŒΞµΞ΄ΟΞΏΟ‚ της «Πανελλήνιας ΄Ενωσης Ξ›ΞΏΞ³ΞΏΟ„ΞµΟ‡Ξ½ΟŽΞ½Β» Ξ³ΞΉΞ± τη διετία 2016-2018.