Marcello Mastroianni - Un Amore Grande

Ρομαντισμός, ομορφιά και ένας πολύ ωραίος άντρας, λίγο κοντός, με αριστοκρατική παρουσία, και γραμμένα χαρακτηριστικά προσώπου και φυσικά εξαιρετικός ηθοποιός. Είχα την τύχη να τον δω ένα βράδι στην Πλατεία Κολωνακίου.

                                                                

AddThis Sharing Buttons

Share to FacebookShare to TwitterShare to Περισσότερα...

Αρχή φόρμας

Ο εραστής  του Χάρολντ Πίντερ (Harold Pinter 1930-2008)

Ο Χάρολντ Πίντερ ήταν Άγγλος συγγραφέας θεατρικών έργων, σεναρίων, θεατρικός και κινηματογραφικός σκηνοθέτης, ηθοποιός, ποιητής, μυθιστοριογράφος. Το 2005 κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας καθώς και το Βραβείο Φραντς Κάφκα. Ήταν πολύ γνωστός για τον πολιτικό του ακτιβισμό (το 2005 είχε ανακοινώσει ό,τι αποσύρεται από τη συγγραφή θεατρικών έργων για να αφοσιωθεί στην πολιτική εκστρατεία) αλλά και από τον αγώνα του για την ελευθερία της έκφρασης. Το έργο του παρουσιάζει επιρροές από τον Σάμιουελ Μπέκετ ο οποίος ήταν στενός του φίλος.

Πάντα πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω πως η επιλογή του σωστού συντρόφου αποτελεί πολύ δύσκολη υπόθεση. Για μια ευτυχισμένη όσο και χαρούμενη κοινή ζωή δεν έχω καμία αμφιβολία ό,τι είναι απαραίτητο να υπάρχει σωστή πνευματική επαφή, ψυχική επαφή, ερωτική επαφή. Η πνευματική επαφή που αναντίλεκτα έχει σχέση με τη μόρφωση, κυρίως την καλλιέργεια και επακόλουθο τα κοινά υψηλού επιπέδου ενδιαφέροντα είναι αυτή που θα κάνει τη ζωή του ζευγαριού ευχάριστη και ενδιαφέρουσα. Όταν δύο άνθρωποι χαίρονται την απόλαυση που προσφέρει το διάβασμα και μετά από την ανάγνωση ενός βιβλίου μπορούν να συζητήσουν, δεν έχουν περιθώρια για να πλήξουν. Το ίδιο συμβαίνει και όταν αγαπούν και  παρακολουθούν θεατρικές παραστάσεις, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, μουσικές συναυλίες, όπερα, κινηματογράφο και πολλά άλλα που μειώνουν την πιθανότητα του να βαριούνται και να πλήττουν στην καθημερινή τους ρουτίνα. Φυσικά  υπάρχουν και άλλης μορφής ενδιαφέροντα που και αυτά μπορούν να βοηθήσουν. Η ψυχική επαφή που εκφράζεται με την αμοιβαία αγάπη, εκτίμηση και αλληλοϋποστήριξη αποτελεί έναν ακόμα ακρογωνιαίο λίθο μιας καλής συμβίωσης. Η ερωτική επαφή. που στην εποχή μας ταυτίζεται με τη σεξουαλική, είναι επίσης απαραίτητο να είναι αρμονική και να προσφέρει ηδονή και στους δύο. Στην αρχή μιας σχέσης αυτό μπορεί να είναι εύκολο, όσο όμως περνούν τα χρόνια η επανάληψη, η ρουτίνα, η έλλειψη του διαφορετικού μπορεί να παίξει ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο, εκτός εάν το ζευγάρι εφεύρει καινούρια ερωτικά παιχνίδια. Ο μεγάλος φιλόσοφος Καντ έλεγε: «Σε αντίθεση με τα ζώα η ερωτική πράξη για τον άνθρωπο απέκτησε διάσταση εγκεφαλική. Παρατάθηκε η διάρκειά της, απέκτησε φαντασία και ποικιλία ούτως ώστε να αποφεύγονται ο κορεσμός, ακόμα και η άρνηση και η αιδώς».

Το έργο

Μονόπρακτο γραμμένο το 1962 αρχικά για την τηλεόραση το οποίο τον επόμενο χρόνο 1963 παρουσιάστηκε στο θέατρο. Στην τηλεοπτική μορφή  πρωταγωνιστούσε η σύζυγος του συγγραφέα, γνωστή μεγάλη ηθοποιός  Vivien Merchant.

Ένα ζευγάρι που μένει στην εξοχή της Αγγλίας, κοντά στο Windsor, ζει τη στερεότυπη καθημερινότητά του. Εκείνος (Richard-Κ.Παράσσης) έχει μια καλή δουλειά που απαιτεί όμως πολλών ωρών εργασία. Εκείνη (Sarah-Χ.Κοτταράκου) ασχολείται με τα οικιακά, βαριέται και πλήττει. Κάθε πρωί, μετά από έναν γρήγορο καφέ φιλιούνται και εκείνος με γραβάτα, άσπρο πουκάμισο και μοντέρνο κοστούμι φεύγει για το γραφείο. Εκείνη φορώντας τα ρούχα του σπιτιού ασχολείται με τις δουλειές του νοικοκυριού. Το βράδυ ο σύζυγος επιστρέφει, λένε μερικές ανούσιες κουβέντες, πίνουν ένα ποτό, τρώνε το βραδινό τους και πάνε για ύπνο. Το ίδιο επαναλαμβάνετε σε καθημερινή βάση με τον άντρα να ρωτάει στη σύζυγό του πότε έχει ραντεβού με τον εραστή της! Το ίδιο ρωτάει και εκείνη σε εκείνον για τη σχέση του με την γυναίκα που του προσφέρει αγοραίο έρωτα!

Ο συγγραφέας στην αρχή κάνει τον θεατή να νομίσει ότι θα εμφανιστούν και άλλα πρόσωπα για να γίνει μετά από κάποιο σημείο του έργου αντιληπτό ότι το τρίτο και το τέταρτο πρόσωπο αποτελούν τις φαντασιώσεις του ζευγαριού. Εκείνος παίζει τον ρόλο του εραστή και εκείνη της πόρνης.  Τελματωμένοι, αιχμάλωτοι της καθημερινής τους ρουτίνας έχουν εφεύρει το παιχνίδι των φαντασιώσεων. Εκείνος παρουσιάζεται εντελώς αλλαγμένος, καθόλου κυριλέ και εκείνη τελείως διαφορετική από  την εικόνα της οικοδέσποινας αλλά ως μια πολύ σεξουαλική ωραία γυναίκα φορώντας μια μοντέρνα μακριά τουαλέτα με αβυσσαλέο ντεκολτέ και γόβα στιλέτο. Με αυτόν τον πρωτότυπο τρόπο και οι δύο αισθάνονται απόλυτη ικανοποίηση από την υποτιθέμενη εξωσυζυγική τους σχέση και ισορροπούν ως ζευγάρι. Ίσως όμως να μην είναι μόνο αυτό αλλά η πολύ ενδιαφέρουσα μέθοδος τους, το παιχνίδι της διπλής υπόστασης, να αποτελεί και έναν τρόπο αποφυγής των εξωσυζυγικών πειρασμών. 

Το εφεύρημα αυτό από ένα σημεία και μετά κουράζει τον άντρα ο οποίος προτείνει τη διακοπή του παιχνιδιού της μοιχείας, εκείνη όμως δεν θέλει. Τελικά και εκείνος δέχεται τη συνέχιση του.

Το έργο επιβεβαιώνει τις δικές μου απόψεις, αυτές που έγραψα στην αρχή. Φαίνεται ανάγλυφα ό,τι ενώ το ζευγάρι ζει μια άνετη και ήσυχη ζωή δεν υπάρχει μεταξύ τους η καλή παρέα η οποία προϋποθέτει την σωστή επαφή με τα κοινά ενδιαφέροντα που δεν θα τους άφηνε σε καμία περίπτωση να πλήξουν.

Ένα πολύ έξυπνο έργο του Πίντερ ο οποίος πιάνει, για μια ακόμα φορά, τον σφυγμό της σύγχρονης, απελευθερωμένης και χειραφετημένης μεσοαστικής τάξης καταγράφοντας τα προβλήματά της. Δεν καταγγέλλει αλλά παρουσιάζει, με τον δικό του τρόπο την έλλειψη επικοινωνίας που υπάρχει ανάμεσα στα ζευγάρια και ίσως ανάμεσα σε όλα τα μέλη της. 

Υπάρχουν και κάποια δικά μου ερωτηματικά όπως: Αφού η κυρία βαριέται τόσο πολύ γιατί δεν δοκιμάζει να δουλέψει; Γιατί η μονοτονία και η βαρεμάρα επηρεάζει μόνο τη σεξουαλική τους σχέση; 

Συντελεστές

Στη μετάφραση της  Χρύσας Κοτταράκου δεν διέκρινα κανένα λάθος.
Η σκηνοθεσία της Λένας Φιλίπποβα εξαιρετική. Κατόρθωσε με τη σωστή καθοδήγηση των δύο νέων ηθοποιών να επιτύχει ένα καλό  αποτέλεσμα.
Τα σκηνικά της Γεωργίας Μπούρδα επιτυχημένα. Το μόνο που δεν κατάλαβα είναι ότι τα μπουκάλια με τα ποτά, τα ποτήρια κ.τ.λ βρίσκονταν στο πάτωμα. Τα κοστούμια της ίδιας πολύ σωστά, εκφράζουν αυτό που πρέπει να εκφράσουν.
Βοηθός σκηνοθέτη: Ιωάννα Ζέρβα. Φωτογραφίες: Τσέτσι Τσάνκοβ
Επιμέλεια αφίσας: Θεόδωρος Λ. Στεφανόπουλος. Trailer: Στέφανος Γκέκας. Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου ΗΘΩ

Παίζουν οι ηθοποιοί: 

Χρύσα Κοτταράκου, Κωνσταντίνος Παράσης. Δεν τους έχω ξαναδεί,  πάντως ερμήνευσαν τους ρόλους τους με μεγάλη εκφραστικότητα και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μπράβο τους.

Διάρκεια : 70 λεπτά

I am a fool to want you

Matt Monro - All Of A Sudden

Από τότε που όλα ήταν πιο όμορφα. Ρομαντισμός, ευγένεια, κομψότητα 

amy winehouse - back to black - extended mix

ΠΟΛΥΒΡΑΒΕΥΜΕΝΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ - Μια προικισμένη με απαράμιλλη έκφραση καλλιτέχνης. Η κοντράλτα φωνή της έχει μέσα πίκρα, απογοήτευση, παραίτηση, θλίψη, μελαγχολία, αίσθημα εξόδου και έτσι έφυγε στα 27 της. Δύσκολο να την ξεχάσουμε.

Amy Winehouse - You know I'm no good ( lyrics) HD

ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ - Μια προικισμένη με απαράμιλλη έκφραση καλλιτέχνης. Η κοντράλτα φωνή της έχει μέσα πίκρα, απογοήτευση, παραίτηση, θλίψη, μελαγχολία, αίσθημα εξόδου και έτσι έφυγε στα 27 της

Amy Winehouse - Will you still love me tomorrow (with lyrics)

ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΑΜΕ - ΙΣΩΣ ΤΟ ΗΞΕΡΕ ΚΑΙ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ -WILL YOU STILL LOVE ME TOMOROW - ΑΥΡΙΟ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΜΕ ΑΓΑΠΑΣ 

GRAFFITY-SREET ART PHOTOGRSPHY

Στάθη Συγχαρητήρια. Το έργο σου πραγματικά είναι σπουδαίο και όπως ξέρεις δεν επιδαψιλεύω επαίνους. ΜΠΡΑΒΟ, συνέχισε έτσι (ίσως πρέπει να τυπώσεις και ένα λεύκωμα με τα έργο σου). Σε ότι αφορά σε αυτό το είδος της τέχνης η στηριζόμενη στην μακροχρόνια ενασχόληση μου με την τέχνη, τα διαβάσματα,  τις συζητήσεις με ανθρώπους της τέχνης αλλά και την πολύ μεγάλη εμπειρία μου από την παρακολούθηση εικαστικών εκθέσεων στην Αθήνα και στο εξωτερικό μπορώ να πω ότι: το γκράφιτι είναι μια μορφή τέχνης και όπως όλες οι μορφές τέχνης μπορεί να δημιουργεί αριστουργήματα αλλά και να παράγει σκουπίδια, βρωμιές και μουντζούρες. Η αδυναμία του βρίσκεται σε αυτό που αναφέρεις, στο ότι εξαρτάται από τον χώρο και τη θέση που άλλοτε μας κάνει να στεκόμαστε να το θαυμάσουμε και άλλοτε να εκνευριζόμαστε. Όταν ομορφαίνει ένα εγκαταλειμμένο κτήριο, ένα ρυπαρό ντουβάρι, τον άσχημο γκρίζο τοίχο μιας πολυκατοικίας είναι απόλυτα χρήσιμο και θαυμαστό, όταν όμως βρωμίζει τους άλλους χώρους που αναφέρεις, μας εκνευρίζει όλους. Με την άδειά σου θα αναρτήσω το θαυμάσιο αυτό βίντεο (με τη θαυμάσια σύζευξη εικόνας και ήχου), στη Σελίδα της Ελληνικής Εταιρείας Ιατρών Λογοτεχνών, στο blog μου και θα το κοινοποιήσω στις σελίδες φίλων που αγαπούν την τέχνη. ΕΥΓΕ ΣΤΑΘΗ  

Johann Sebastian Bach: Concertos For Oboe & Oboe D'Amore

Μουσική για ψυχική και πνευματική ηρεμία

1918 Spanish Flu historical documentary | Swine Flu Pandemic | Deadly pl...

Πριν την αποχώρηση του Τόμας Μπέρνχαρντ (1931-1989) Thomas Bernhard

Ο Αυστριακός ποιητής, πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας Τόμας Μπέρνχαρντ γεννήθηκε στην Ολλανδία όπου εργαζόταν ως υπηρέτρια η ανύπαντρη μητέρα του. Τον πατέρα του δεν τον γνώρισε ποτέ. Μεγάλωσε κοντά στον παππού και στη γιαγιά του. Ο συγγραφέας παππούς του φρόντισε να του δοθεί μόρφωση με προσανατολισμό τις καλές τέχνες. Στα παιδικά του χρόνια του ζητήθηκε να ακολουθήσει τα ναζιστικά ιδεώδη συμμετέχοντας στη ναζιστική νεολαία κάτι το οποίο δεν έκανε μια και μισούσε οτιδήποτε είχε σχέση με τον ναζισμό.  

Τα πρόσωπα που έπαιξαν τον μεγαλύτερο ρόλο στη ζωή του ήταν ο πολυαγαπημένος του παππούς καθώς και μια, είκοσι επτά χρόνια μεγαλύτερη του, κυρία με την οποία συνδέθηκε μετά από τον θάνατο του παππού και της μητέρας του. Η κυρία αυτή ήταν εκείνη που τον ενεθάρρυνε και τον υποστήριξε για να ασχοληθεί με τη συγγραφή. Έχοντας προσβληθεί από την μάστιγα της εποχής, τη φυματίωση, έζησε κάποια χρόνια της ζωής του μπαινοβγαίνοντας σε σανατόρια αλλά το χειρότερο από όλα υπό τη δαμόκλειο σπάθη του θανάτου μια και εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε θεραπεία για αυτήν τη νόσο. Έδωσε τέλος στη ζωή του με ιατρικώς υποβοηθούμενη αυτοκτονία στην ηλικία των 58 χρόνων. Ο θάνατός κοινοποιήθηκε μετά από την κηδεία του! Στη διαθήκη του απαγόρευε το ανέβασμα των θεατρικών του έργων καθώς και την έκδοση των ανέκδοτων έργων του! Κάτι που άλλαξε αργότερα ο ετεροθαλής αδελφός και κληρονόμος του.

Θεωρείτε ως ένας από τους σημαντικότερους γερμανόφωνους συγγραφείς της μεταπολεμικής περιόδου. Το έργο του Ritter, Dene, Voss (1984) έχει παρουσιαστεί στην Αθήνα και παίζεται και σε αυτήν τη θεατρική χρονιά.

Στα έργα του κυριαρχούν τα δυσάρεστα αισθήματα της εγκατάλειψης,  και του θανάτου. Έλεγε πως όλα φαίνονται γελοία όταν κανείς σκέφτεται τον θάνατο. Παρόλο που η κριτική του για τη γερμανική νοοτροπία και το ναζιστικό παρελθόν των συμπατριωτών του (αποκαλούσε τους αυστριακούς ένα βάρβαρο, ανόητο, απερίσκεπτο και ακαλλιέργητο έθνος!) δημιούργησε δυσαρέσκεια και ντροπή βραβεύτηκε πολλές φορές για τη λογοτεχνική αξία των γραπτών του.  

Υπάρχουν άνθρωποι που μη έχοντας κατορθώσει κάτι σημαντικό στη ζωή τους, ψάχνουν κάποια ¨αιγίδα¨ για να προσποριστούν οφέλη για να επιτύχουν τους σκοπούς τους. Τα άτομα αυτά αποτελούν την κυριότερη δεξαμενή από την οποία στρατολογούν οπαδούς οι διάφορες ομάδες, οι διάφοροι -ισμοί. Ο ωφελούμενος, πολλές φορές, προσπαθώντας να υπερακοντίσει όλους τους άλλους για να προσποριστεί το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος γίνεται φανατικός, βασιλικότερος του βασιλέως. Στη συνέχεια υπάρχουν δύο δρόμοι, ο ένας είναι αυτός της αλλαγής απόψεων, ή ακόμα και της άρνησης που φτάνει στην κατηγορία, όταν έρθει η ώρα και ο άλλος που οδηγεί στον αμετανόητο οπαδό που δεν αλλάζει. Ποιος από τους δύο είναι πιο σωστός; Δύσκολη η απάντηση. Είναι τίμιος αυτός που πήρε ότι είχε να πάρει, καρπώθηκε όλα τα καλά και μετά άρχισε να κατηγορεί τους ευεργέτες του; Είναι πιο σωστός αυτός που από ανάγκη ή από βλακεία προσχώρησε κάπου και παρόλο που τώρα βλέπει τα αρνητικά ή ακόμα και τα φρικιαστικά, επιμένει στις απόψεις του; Ερωτήματα που οι απαντήσεις τους έχουν σχέση με πολλούς παράγοντες. Πως αντιδρά το κοινωνικό σύνολο; Τους τιμωρεί; Τους συγχωρεί; Τους λυπάται; Τους στιγματίζει; Δίκαια; Άδικα; Σαν σύνολο; Κατά περίπτωση; O Bernhard τους καυτηριάζει αλύπητα (στο βιβλίο μου «ΚΡΙΤΙΚΗ» έχω γράψει σχετική κριτική για την κινηματογραφική ταινία “Malena”).

Το έργο

Στο έργο που ανέβηκε για πρώτη φορά το 1979 στη Στουτγάρδη, ένας φανατικός ναζί αξιωματικός (Ρούντολφ-Περ.Μουστάκης), μετά την πτώση του ναζισμού όχι μόνο κατορθώνει να διαφύγει τη σύλληψη και την όποια τιμωρία αλλά καταφέρνει να αναρριχηθεί στα ανώτατα αξιώματα της γερμανικής κοινωνίας. Ζει μαζί με τις δύο αδελφές του. Η μία (Βέρα-Μπ.Αρβανίτη) δείχνει να τον συμπαθεί και να ασπάζεται τις απόψεις και τις θέσεις του. Η άλλη  (Κλάρα-Σμ.Σμυρναίου) ανάπηρη, καθηλωμένη σε αμαξίδιο μετά από τον τραυματισμό της κατά τη διάρκεια των αμερικανικών βομβαρδισμών, βρίσκεται σε μόνιμη αντιπαράθεση μαζί του αλλά και σε μια δύσκολη σχέση με την αδελφή της. Μια φορά φανατικός, πάντα φανατικός και βαμμένος ο αξιότιμος πλέον κύριος Δικαστικός επίτροπος. Όχι μόνο, παρόλη την παγκόσμια καταδίκη, δεν έχει αλλάξει τα πιστεύω του αλλά ακόμα και μετά από τη γνώση όλων αυτών των τραγικών που έγιναν συνεχίζει και παραμένει φανατικός οπαδός. Ο φανατισμός του φτάνει στο να έχει στολισμένο το σπίτι του με κόκκινες σημαίες που έχουν τη σβάστικα και ένα τεράστιο πορτραίτο του λατρεμένου του Χίμλερ (δεύτερος τη τάξει στο Γ΄ Ράιχ) του οποίου γιορτάζει κάθε χρόνο τα γενέθλια. Με μεγάλη ικανοποίηση και χαρά φοράει τη στρατιωτική του στολή, ανοίγει σαμπάνια και χαιρετάει το είδωλό του ναζιστικά, μέσα σε όλα το παράξενο είναι ότι εκφράζει και οικολογικές ανησυχίες! Στον παραλογισμό συμμετάσχει η μία αδελφή ενώ ή άλλη τα βλέπει με φρίκη. Ο συγγραφέας εξαντλεί στο κείμενό του την κριτική, τον θυμό και την απέχθειά του μια και πιστεύει ό,τι οι Γερμανοί, όπως και οι Αυστριακοί  συνεχίζουν να παραμένουν αμετανόητοι και η υποτιθέμενη από-ναζιστικοποίηση στην πραγματικότητα δεν έγινε ποτέ.      

Συντελεστές:

Στη μετάφραση του Βασίλη Πουλαντζά δεν διέκρινα λάθη.

Στη σκηνοθεσία του έμπειρου και αξιόλογου Νίκου Μαστοράκη το πρώτο μέρος, μέχρι την εμφάνιση του Ρούντολφ, ώρες ώρες γίνεται κουραστικό. Οι χαρακτηριστικοί του συγγραφέα μακροσκελείς μονόλογοι απέναντι σε σιωπηλό αποδέκτη γίνονται βαρετοί. Το πάνε έλα, τα ντουλάπια που ανοίγουν και κλείνουν, το συμμάζεμα, το τόσο μακρόσυρτο σιδέρωμα ρούχων νομίζω πως καλό θα ήταν να μειωθούν σε χρόνο. Η ατμόσφαιρα πετυχημένη. 

Τα σκηνικά και τα Κοστούμια της Ελένης Μανωλοπούλου χωρίς κάτι το ιδιαίτερο.  Οι Φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου σωστοί.

Παίζουν:

Η Μπέττυ Αρβανίτη με την εμπειρία των χρόνων, πάρα πολύ καλή, με νεανική κίνηση και άριστη εκφορά λόγου. Της αξίζει ένα πολύ μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ για το επίπεδο των παραστάσεων και για τα έργα που επιλέγει να ανεβάσει  όλα αυτά τα χρόνια.

Η Σμαράγδα Σμυρναίου ερμηνεύει τον ρόλο της με απόλυτα ικανοποιητικό τρόπο.

Ο Περικλής Μουστάκης μου φάνηκε κάπως υπερβολικός. Προσπαθεί να εκφράσει το γκροτέσκο, τον κυνισμό και τον σαρκασμό που υπάρχει στο έργο, δεν ξέρω σε ποιο βαθμό μπορεί να πει κανείς ό,τι το καταφέρνει.

Διάρκεια : 120 '

“Άνθρωποι μονάχοι” - Αναστασία Έδεν

Chopin - Spring Waltz (Mariage d'Amour) [Please Read Description]

ΚΑΙ Ο ΠΑΝΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΟΥ CHOPIN ΓΙΑ ΑΝΟΙΞΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ

Classical Music for Spring

Classical Spring Music

ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ - ΚΑΛΟ ΜΑΡΤΗ 

It's SPRING! - Beautiful Relaxing MORNING MUSIC for Positive Energy

ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ - ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΜΗΝΑ