Το όνομά μου είναι Κωνσταντίνος Ιόλας.
Μου το άλλαξε όμως σε Αλέξανδρο
η Θεοδώρα Ρούσβελτ, εγγονή
του Αμερικανού Προέδρου Θεόδωρου Ρούσβελτ,
όταν πήγα στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1935.

Με την προτροπή της φίλης μου
πριγκίπισσας Ρούσπολι, άνοιξα γκαλερί
στους 55 δρόμους, στον αριθμό 23 στη Νέα Υόρκη.

Εκείνη έβαλε το όνομά της κι εγώ τη δουλειά μου.
Παρουσίασα για πρώτη φορά
Μαρκ Σαγκάλ, Ζουάν Μιρό, Μαξ Έρνστ.

Η πρεμιέρα ήταν ένας θρίαμβος.
Οι Ρολς Ρόις παρέλαυναν μπροστά στη γκαλερί μου
κι εγώ από χορευτής έγινα γκαλερίστας.

Μετά ακολούθησαν και άλλοι.
Ο Μαγκρίτ, ο Μπράουνερ.

'Εκανα την πρώτη έκθεση του Άντι Γουόρχολ,
παρουσίασα τους
Τζόζεφ Κορνέλ, Μαρσέλ Ντυσάν, Χάρολντ Στίβενσον

και ύστερα ήρθε η σειρά των Γάλλων,
Υβ Κλάιν, Νίκι ντε Σαιν Φαλ, Ζαν Πιέρ Ρενό.

Μετά τη Νέα Υόρκη,
άνοιξα γκαλερί στη Γενεύη, στο Παρίσι, κι από εκεί,
στο Μιλάνο, στη Μαδρίτη, στη Ρώμη, στη Βηρυτό.

Θέλοντας να κάνω προπαγάνδα για την Ελλάδα,
πήρα και πρόβαλα τους καλλιτέχνες
Γουναρόπουλο, Μαυροειδή, Τσαρούχη,

που δεν έβγαιναν από τα σύνορα της χώρας τους,
δηλαδή που ήξερα, όπως ξέρω και τώρα

ότι αν φύγουν από εδώ,
δε θα κάνουν τίποτα, ούτε ένα γρόσι.

Τον Τσαρούχη δεν τον θεωρώ
ούτε μεγάλο, ούτε σπουδαίο ζωγράφο.

Απλώς, είχε ορισμένες ποιότητες,
σε ορισμένες εποχές. Στο παρελθόν.
Ποιος αγοράζει σήμερα Τσαρούχη στο εξωτερικό;

Σέβομαι ότι
ο Γουναρόπουλος πούλησε το οικόπεδό του
για να κάνει στην Αμερική μια έκθεση.

Αλλά αν έλεγα ότι είναι μεγάλος ζωγράφος,
θα ήμουν βλάκας.

Ο Σπύρος Βασιλείου, ο Γιάννης Μόραλης,
ούτε καλοί, ούτε μεγάλοι ζωγράφοι.

Ο Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας
είναι σοβαρός ζωγράφος
αλλά δε μπορώ να πω ότι είναι genie.

Ο Τάκις.
Είναι ανώτερος απ' όλους.

Ο καλύτερος γλύπτης στον κόσμου, και αυτό το λέω,
το υπογράφω, και κόβω το κεφάλι μου.

Γκύζηδες, Βολανάκηδες, Μαλέας;
Αυτά είναι πράγματα λοκάλ.

Αν μου στείλετε έναν Παρθένη, έναν Βολανάκη,
θα σας τον επιστρέψω.

Μ' αρέσει πολύ ο Αλέξης Ακριθάκης,
ο Κώστας Τσόκλης, ο Παύλος Διονυσόπουλος,

ο Γιώργος Λαζόγκας, η Μαρίνα Καρέλλα.
Υπάρχουν πολλά πράγματα να δει κανείς σ' αυτούς.

Στις εκτιμήσεις μου δεν έπεσα ποτέ έξω.
Ξέρω ποια είναι η αξία ενός πράγματος
μέσα στην ιστορία της τέχνης.

Βλέπω πόση τέχνη έχει μέσα του ένα έργο
και βάζω την τιμή του επάνω, παίρνοντας την ευθύνη

ανεξάρτητα από το πόσα χρήματα έδωσα
για να το αγοράσω.

Η τέχνη είναι ένα πράγμα μαγικό
- είναι η ουσία όλης της ζωής, ιστορικά, πολιτικά -
γι' αυτό δεν είναι προσιτή στους πολλούς.

Η τέχνη ήταν πάντα ανώτερη
από το χρυσάφι, το ασήμι,
τις μετοχές που ανεβαίνουν και κατεβαίνουν.

Την τέχνη, τη μεγάλη τέχνη,
ο χρόνος δε μπορεί να την πειράξει.

Εκεί, στην τέχνη,
βλέπουμε ότι η λέξη ''αιωνιότητα'' υπάρχει.

Έχω την τέχνη και είναι γεμάτη η ζωή μου.
Τώρα, αν κέρδισα εκατομμύρια, δισεκατομμύρια,
μόνα τους ήρθανε.

Αλέξανδρος Ιόλας
.........................................................
Πηγή: klik. gr

Απόσπασμα από συνέντευξη
στην Όλγα Μπακομάρου

για το Περιοδικό ''ΓΥΝΑΙΚΑ''
των Εκδόσεων Τερζόπουλος
(1983)

ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕ ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙ ΟΣΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ Η ΕΛΛΑΔΑ