Θεατρική Παράσταση - Χριστουγεννιάτικη ιστορία (Σκρουτζ) του Charles Joh...

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Τραγούδια αγάπης - Μια αγάπη για το καλοκαίρι (Compilation//Official Audio)

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΤΕΡΜΟΝΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΕΡΕΛΘΟΝ 

Mariah Carey - All I Want for Christmas Is You (Make My Wish Come True E...

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ 

ΑΡΩΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ ΠΑΙΔ...

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΜΕ ΤΙΤΛΟ "Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΙΑΤΡΟΣ"

Η ΖΩΗ ΕΝΟΣ ΓΙΑΤΡΟΥ

Joe Dassin. Et Si Tu N'existais Pas

ΝΙΑΤΑ ΟΜΟΡΦΙΑ ΕΡΩΤΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΚΑΦΟΣ ΜΕ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΡΕΙΣ ΦΛΟΚΟΥΣ ΠΩΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΟΛΑ ΚΑΙ ΧΑΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΕΜΟΥΣ ΠΟΥ ΦΥΣΟΥΣΑΝ 

 ΠΟΣΗ ΧΑΡΑ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΟΥ ΣΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

ΠΑΙΔΟΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ Σ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΙ...

ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ 

ΠΑΙΔΟΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ Σ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΠΑΙ...

ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕΡΟΣ Β΄

ΠΑΙΔΟΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ Σ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΑ...

ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ Γ΄

Οι Ρωμιοί που αντιστέκονται-α'μέρος

ΘΥΜΗΣΕΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΙΝΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΕΣ ΝΑ ΚΛΑΙΝΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ

Οι Ρωμιοί που αντιστέκονται-β'μέρος

ΘΥΜΗΣΕΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΙΝΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΙΤΕΣ ΝΑ ΚΛΑΙΝΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ

Paula Cole - Autumn Leaves

ΠΑΙΔΟΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑ ΒΡΑΒΕΥΣ...

ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ: ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟ (ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΠΡΟΕΔΡΟ) ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΙΑΤΡΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ Ένας μεγάλος αριθμός θεατρικών έργων έχει ως θέμα το παιδί και πολλά από αυτά που αφορούν στο παιδί: Απόφαση για τεκνοποίηση, Ανεπιθύμητη Εγκυμοσύνη, Διακοπή κύησης, Η αγάπη και η Ψχολογική σχέση γονέα παιδιού, Λάθη στην Ανατροφή και στην Παιδεία του παιδιού, παραλήψεις στη σωστή ιατρική αντιμετώπιση των προβλημάτων του, Δύσκολη εφηβεία, Αρνητικό Οικογενειακό περιβάλλον, Το παιδί στο σχολείο, Ο σωστός επαγγελματικός προσανατολισμός, Η αναγνώριση και η εκτίμηση των δυνατοτήτων-ικανοτήτων του παιδιού και πολλά άλλα

Khatia Buniatishvili - Rhapsody in Blue

Πολύ αγαπημένο μου, αθάνατο, έργο. Μουσικός πλούτος. 

 

WOMEN OF PASSION -WOMEN OF GREECE

 

ΤΡΕΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

 

Η παράσταση αρχίζει με την επιβλητική παρουσία της παγκόσμια αναγνωρισμένης ντίβας, της πιο σπουδαίας σοπράνο της εποχής της αλλά και πιθανότατα όλων των εποχών, της μοναδικής Μαρίας Καλογεροπούλου - Κάλλας.

Έχω διαβάσει πάρα πολλά για τη ζωή και το έργο της, Έχω δει πολλά ντοκιμαντέρ και το κυριότερο έχω σκεφτεί πολύ για όσα έζησε, κατόρθωσε, επέτυχε. Μια γυναίκα με το θείο χάρισμα της εξαιρετικής φωνής αλλά και τη δυνατότητα της σκηνικής παρουσίας μπόρεσε να αλλάξει τον τρόπο ερμηνείας των ρόλων μιας όπερας . Έως τότε η σοπράνο (συνήθως ιδιαίτερα ευτραφής) τραγουδούσε ακίνητη σε μια γωνιά της σκηνής, η Κάλλας έπαιζε θέατρο, ερμήνευε τον ρόλο. Τα επιτεύγματά σε ό.τι αφορά στην τέχνη της είναι γνωστά και δεν θα επεκταθώ μια και δεν είμαι επαΐων. Στο έργο παρουσιάζει πολλές από τις σκέψεις και τους προβληματισμούς της. Την τύχη και την ατυχία που της στέρησε μια ευτυχισμένη ζωή και που λόγω της οποίας έφυγε τόσο νωρίς. Η επιτυχίες σε ικανοποιούν αλλά η ευτυχία σε ζεσταίνει. Είναι κρίμα ότι μια γυναίκα που ήθελε τόσο πολύ να αγαπηθεί δεν κατάφερε να γευτεί την αγάπη ενός άντρα, να χαρεί το μυστήριο της μητρότητας που τόσο έντονα επιθυμούσε.

Στον ρόλο τον οποίο ερμηνεύει υπέροχα η Εβελίνα Αραπίδη μιλάει για την καριέρα της, για το ακροατήριο που μπορεί να σε αγαπάει μόνο όταν είσαι στην κορυφή αλλά και να είναι πολύ σκληρό. Γνώριζε την αξία της και ήθελε να την αναγνωρίζουν. Μας αποκαλύπτει το πρόβλημα της όρασης της λόγω του οποίου μάθαινε από πριν κάθε γωνία της σκηνής για να μπορεί να κινείται άνετα. Μας λέει ότι ζούσε μόνο για το θέατρο, Περιγράφει τον χαρακτήρα της που όταν καταλάβαινε ότι τη χρησιμοποιούσαν γινόταν θηρίο. Λέει είμαι Ελληνίδα και αυτό σημαίνει πάθος. Περιγράφει  ακόμα τις κακές  σχέσεις με τη μητέρα της, τη μοναξιά της μια και η μητέρα της δεν τις επέτρεπε να έχει φίλες για να μη χάνει χρόνο από τη μελέτη της μουσικής. Φυσικά μιλάει και για τον μεγάλο της έρωτα που τις πρόσφερε μόνο κάποιες στιγμές χαράς αλλά και πολλή δυστυχία. Δύο Έλληνες, οι πιο διάσημοι Έλληνες της εποχής τους δυστυχώς όμως τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες. Εκείνος δεν εκτιμούσε και δεν καταλάβαινε τη μουσική παρόλα ταύτα όμως τους ένωσε ένας αδιέξοδος έρωτας. Τον αποκαλεί συλλέκτη διάσημων γυναικών.

Και τα χρόνια περνούν έτσι που την κάνουν να λέει: πρώτα έχασα τη φωνή μου, μετά την όψη μου και μαζί εκείνον. Τρομερή πραγματικά απώλεια κατά τη γνώμη μου προδιαγεγραμμένη. Ακούγεται πολύ ωραία μουσική και ένας πολύ επιτυχημένος συνδυασμός με βίντεο.

Στη συνέχεια παρουσιάζεται η Μελίνα Μερκούρη. Κόρη Δημάρχου η οποία αντίθετα με την Κάλλας αναφέρει ότι έζησε πολύ ευτυχισμένα χρόνια ανάμεσα στην ιντελιγκέντσια της εποχής της. Μιλάει για τον παππού της και για το ότι της άρεσε ο χορός και το θέατρο. Αναφέρει ακόμα τις δυσκολίες που είχε προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις αντιρρήσεις της μητέρας της που έλεγε ότι εάν γίνει ηθοποιός  δεν θα μπορέσει να κάνει οικογένεια και παιδιά. Και τελικά μετά από τη σχολή του Εθνικού, γίνεται η σπουδαία ηθοποιός Μελίνα Μερκούρη που ξέρουμε. Μιλάει για τη Στέλλα, για τον έρωτα και το θάνατο. Την αγάπη που είναι το αντίθετο του θανάτου και τα αισιόδοξα όνειρά της. Περιγράφει τον χαρακτήρα του Έλληνα. Λέει ότι στην Αμερική την αγάπησαν αλλά δεν μπορούσε να ζήσει αλλού παρά μόνο στην Ελλάδα. Τραγουδάει Τα παιδιά του Πειραιά συνοδεία κιθάρας

Χαρακτήρας εξωστρεφής, πρέσβειρα της χαράς της ζωής, γυναίκα του πάθους για την ελευθερία, τη δημοκρατία, την Ελλάδα. Αναφέρεται και στον αγαπημένο της Τζούλη, τον σύζυγό της, τον διάσημο σκηνοθέτη Jules Dassin. Η επιτυχημένη της όμως καριέρα στο θέατρο και στον κινηματογράφο δεν την ικανοποιούσε απόλυτα, ήθελε να προσφέρει περισσότερα και τελικά, όπως είναι γνωστό, έγινε πολύ επιτυχημένη Υπουργός συνεχίζοντας την παράδοση της οικογένειάς της. Μια ζωή τελείως διαφορετική από αυτήν της Κάλλας που επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά αυτό που έλεγε ο Ηράκλειτος, ότι ο χαρακτήρας μας είναι η μοίρα μας, άσχετα εάν δεν είναι πάντα έτσι.

Την ιστορία της μητροκτόνου Μήδειας την ξέρουμε. λίγο πολύ. όλοι από το αθάνατο έργου του Ευριπίδη. Η ιστορία της γυναίκας που το πάθος και η εκδίκηση την οδηγούν να φτάσει στο σημείο να δολοφονήσει τα παιδιά της. Μιλάει για τον άνδρα που είναι ο κύριος του σώματός της καθώς και για το ότι πιστεύει πως κάθε γυναίκα πρέπει να περιποιείται μόνο τον άνδρα της. Ο  ρόλος ερμηνεύεται εξαιρετικά. Τα κοστούμια και η κόμμωση μεγάλη επιτυχία. Το τραγούδι και η κιθάρα δημιουργούν ατμόσφαιρα. Η Μήδεια μιλάει για τα παιδιά της, για τις προσδοκίες που είχε για τα παιδιά της, να τα μεγαλώσει, να τα παντρέψει και να ζήσει την αγάπη τους στα ανήμπορα χρόνια των γηρατειών. Αποχαιρετάει όμως τα όμορφα όνειρά της μια και μολονότι έχει τύψεις ξέρει ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Η οργή της, αιτία όλων των δεινών.

Είχα την τύχη, στα νεανικά μου χρόνια, να συμμετάσχω ως κομπάρσος, στις παραστάσεις  της Μήδειας που παρουσίασε το Πειραϊκό Θέατρο του μεγάλου Δημήτρη Ροντήρη στην Κωνσταντινούπολη. Τον ρόλο της Μήδειας ερμήνευε η καταπληκτική Ασπασία Παπαθανασίου. Μοναδική

εμπειρία που τη θυμάμαι ακόμα και ας πέρασαν από τότε τόσο πολλά χρόνια.

 

 

Συντελεστές

 

Η Συγγραφή/Δραματουργία της Ευγενίας Αρσένη αξίζει συγχαρητήρια. Η σκηνοθεσία και τα σκηνικά της Τατιάνας Λύγαρη ότι καλύτερο για μια τέτοιου είδους παράσταση. Τα βίντεο του Παναγιώτη Κράββαρη, όπως ανέφερα και στο κείμενο, πάρα πολύ καλά. Τα κοστούμια της  Ντόρας Λελούδα απόλυτα επιτυχημένα (περισσότερο από όλα μου άρεσε αυτό της παζολινικής Μήδειας) ταιριάζουν απόλυτα στους ρόλους και στις προσωπικότητες. Η μουσική του Φώτη Μυλωνά με τη φωνή και τα διάφορα όργανά του, δημιουργεί την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Ο Σάκης Μπιρμπίλης όπως πάντα, πάρα πολύ καλός στους φωτισμούς του. Video design: Σπύρος Ρασιδάκης. Διεύθυνση φωτογραφίας/Μοντάζ: Γιώργος Χαρίσης. Πολύ καλό το Make up της Άρτεμις Ιωάννου 

 

Ερμηνεύει η Εβελίνα Αραπίδη. Με μια λέξη εξαιρετική και στους τρεις ρόλους. Καταφέρνει να εκφράσει με ένα απόλυτα πιστικό τρόπο (στιλ, έκφραση, τρόπος ομιλίας, κίνηση σώματος και χεριών) την προσωπικότητα της κάθε μίας από τις τρεις γυναίκες που είχαν τελείως διαφορετικό χαρακτήρα. Μπράβο.

Διάρκεια 60΄

 

 

 

 

ΠΑΙΔΟΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ Σ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΥΣΗ Α...

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ: ΟΜΙΛΙΑ ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟ (ΚΑΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΠΡΟΕΔΡΟ) ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΙΑΤΡΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ Ένας μεγάλος αριθμός θεατρικών έργων έχει ως θέμα το παιδί και πολλά από αυτά που αφορούν στο παιδί: Απόφαση για τεκνοποίηση, Ανεπιθύμητη Εγκυμοσύνη, Διακοπή κύησης, Η αγάπη και η Ψχολογική σχέση γονέα παιδιού, Λάθη στην Ανατροφή και στην Παιδεία του παιδιού, παραλήψεις στη σωστή ιατρική αντιμετώπιση των προβλημάτων του, Δύσκολη εφηβεία, Αρνητικό Οικογενειακό περιβάλλον και πολλά άλλα

ΠΑΙΔΟΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ Σ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΙΑΤΡΙΚΟ ...

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΙΑΤΡΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕ ΘΕΜΑ ΚΑΡΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ

ΠΑΙΔΟΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ Σ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ...

ΤΡΙΤΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ 

ΠΑΙΔΟΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ Σ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΙΔΙ ΕΜΒΟΛΙΑ ...

ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΠΛΓΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ 

Σ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ Γ ΠΑΤΟΥΛΗΣ ΑΣΠΑΣΜΟΣ ΘΕΡΜΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙ...

ΑΣΠΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΘΕΡΜΟ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΙΣΑ ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΤΟΥΛΗ

ΑΡΩΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΓΡΙΠΗ - ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Khatia Buniatishvili

Γκαλερί Uffizi (Galleria degli Uffizi), Φλωρεντία, Ιταλία - Εικονική περ...

Γκαλερί Uffizi (Galleria degli Uffizi), Φλωρεντία, Ιταλία - Εικονική περιήγηση, 4k, HDR

62.750 προβολές 30 Ιουλ 2022 Η Πινακοθήκη Ουφίτσι (ιταλικά: Galleria degli Uffizi) είναι ένα από τα πιο διάσημα μουσεία τέχνης στον κόσμο. Η Πινακοθήκη Ουφίτσι είναι επίσης το πιο επισκέψιμο μουσείο στην Ιταλία. Πρώτα απ 'όλα, η γκαλερί Ουφίτσι είναι γνωστή για τη συλλογή της αναγεννησιακής τέχνης.

Debussy : La Mer (Orchestre national de France)

Debussy. Η ΘΑΛΑΣΣΑ (Πως φανταζόταν μουσικά ο Debussy τη θάλασσα και πως τη ζούμε εμείς τώρα το καλοκαίρι) 

Mozart. Flute and Harp Concerto K299. Zubin Mehta, Julia Rovinsky, Guy E...

ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ

Yuja Wang: Rachmaninov Piano Concerto No. 2 in C minor Op. 18 [HD]

ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΟ

Blues Music - The Very Best Of Chet Baker - Chet Baker Best Songs Jazz ...

CHET BAKER - ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΟΥ

Η φωνή της μελαγχολίας. Δεν κραυγάζει μιλάει, με το τραγούδι και την τρομπέτα του, ήρεμα και γαλήνια στις καρδιές. Όταν υπάρχουν

ΑΡΩΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ - ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΕΡΓΟ ΕΝΟΣ ΓΙΑΤΡΟΥ - ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΟΥ "Η ΑΝΕΡΑΣΤΗ ΔΕΣΠΟΙΝΙΣΚΥΡΙΑ ΕΡΑΣΜΙΑ" ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΕ ΑΠΟΓΝΩΣΗ

 Όπου και αν βρίσκεστε αυτό το καλοκαίρι διαβάστε το βιβλίο μου θα αισθανθείτε ότι βρίσκεστε στην Κωνσταντινούπολη και μετά στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις

Best Songs Of Paul Anka - Paul Anka Greatest Hits 2021

ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΕΚΕΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΑΜΕ ΚΡΑΤΩΝΤΑΣ ΣΦΙΧΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΒΔΟΜΟ ΟΥΡΑΝΟ

 

Αυτό το 365 σελίδων βιβλίο μου εκδόθηκε από τις Εκδόσεις Τσουκάτου πριν από 8 χρόνια. Αγαπήθηκε από λίγους και εκλεκτούς. Περιέχει ό,τι μου έκανε εντύπωση στα περισσότερα από 400 φιλοσοφικού περιεχομένου βιβλία που είχα διαβάσει μέχρι τότε. Είναι ένα ανάγνωσμα που αξίζει να διαβαστεί από πολλούς μια και αναφέρεται στα αποστάγματα σοφίας 2.500 χρόνων. Θα σας συναρπάσει, θα σας βοηθήσει, θα αλλάξει τη ζωή σας. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ – ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕΤΕ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΣΟΥΚΑΤΟΥ ΝΑ ΣΑΣ ΤΟ ΣΤΕΙΛΟΥΝ – 6972326927 Κο. Δημήτρη Τσουκάτο

ΠΑΙΔΟΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ Σ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤ...

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΗΛΙΟΣ ΘΑΛΑΣΣΑ ΓΥΜΝΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΚΑΙ ΟΜΩΣ Η ΕΡΑΣΜΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΙΛΕΣ ΤΗΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΑΝΕΡΑΣΤΕΣ ΓΙΑΤΙ;;;;;; ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΘΕΤΕ ΤΟ ΓΙΑΤΙ

 

 

ΚΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΤΟΥ

ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΚΑΜΠΑΝΕΛΗ (1921-2011)

 

Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι από τους θεατρόφιλους αναγνώστες έχουν δει ένα ή πιο πολλά από τα έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Ακόμα και αν δεν παρακολούθησαν τις παραστάσεις σίγουρα διάβασαν άκουσαν κάτι για την Αυλή των θαυμάτων, την Ηλικία της νύχτας, το Παραμύθι χωρίς όνομα, τη Γειτονιά των αγγέλων, Το μεγάλο μας τσίρκο και πολλά άλλα.  Το τελευταίο έργο του που παρακολούθησα στο Θέατρο Κουν ήταν το Ο δρόμος περνά από μέσα για το οποίο μάλιστα έχω γράψει κριτική που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο μου «Κριτική» Θέατρο, Βιβλίο, Κινηματογράφος, Εικαστικά (σελ.37). Ο Καμπανέλης ήταν επίσης σεναριογράφος (Στέλλα, Ο Δράκος, Κορίτσια στον ήλιο κ.α.) στιχουργός αλλά και δημοσιογράφος.

Ο συγγραφέας είχε γεννηθεί στη Νάξο ως το ένατο παιδί του Χιώτη εμπειρικού φαρμακοποιού Στέφανου Καμπανέλλη. Η μητέρα του Αικατερίνη το γένος Λάσκαρη καταγόταν από παλιά, αρχοντική Κωνσταντινουπολίτικη οικογένεια. Εγκαταστάθηκαν  στην Αθήνα το 1935 όπου ο νεαρός ένατος γιός την ημέρα εργαζόταν και το βράδυ φοιτούσε στη Σιβιτανίδειο.  Το 1942 τον συνέλαβαν οι Γερμανοί και τον έστειλαν στο φοβερό στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν όπου έμεινε μέχρι το τέλος του πολέμου, τον Μάιο του 1945. Η τραγική εμπειρία του από αυτό το στρατόπεδο εξόντωσης αποτέλεσε το θέμα του βιβλίου του με τίτλο «Μαουτχάουζεν».

Η μετά από την απελευθέρωση επαφή του με το θέατρο έγινε με την παρακολούθηση των παραστάσεων του Θεάτρου Τέχνης του μεγάλου Κάρολου Κουν. Το θέατρο του άρεσε τόσο πολύ που θέλησε να γίνει ηθοποιός κάτι που όμως δεν ήταν εφικτό λόγω του ότι δεν ήταν απόφοιτος λυκείου. Το εμπόδιο αυτό δεν μπόρεσε να τον απομακρύνει από την αγάπη του και διαθέτοντας το θείο δώρο, το τάλαντο της γραφής, αποφάσισε να γίνει θεατρικός συγγραφέας. Πρώτο του έργο, «Ο χορός πάνω στα στάχυα» έργο που παρουσιάστηκε από τον Θίασο Λεμού το 1950 στο Θέατρο «Διονύσια» στην Καλλιθέα. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και παρουσιαστεί σε πολλές χώρες.

Διετέλεσε Διευθυντής Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ και έγινε ακαδημαϊκός το 1999. 

Το μονόπρακτο του Καμπανέλλη, με τον πρωτότυπο τίτλο Αυτός και το παντελόνι του έχει ως θέμα τη μοναξιά. Ο άνθρωπος από πολύ παλιά είναι γνωστό ότι δεν μπορεί να ζήσει μόνος του. Φυσικά και υπάρχουν κάποιοι που αρέσκονται στη μοναξιά, που για διάφορους λόγους είναι αποσυνάγωγοι, μοναχικοί αλλά αυτοί σίγουρα αποτελούν τις εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Όλοι έχουμε την ανάγκη των φίλων, των καλών φίλων που διαλέγουμε. Έχουμε ανάγκη των συγγενών μας που δεν διαλέγουμε και περισσότερο έχουμε ανάγκη από ένα ταίρι, τον σύζυγό μας, τη συμβία μας που πρέπει με πολύ μεγάλη προσοχή να επιλέγουμε. Η εξωτερική ομορφιά με τα χρόνια χάνεται, τα χρώματα ξεθωριάζουν. Οι έρωτες όσο σφοδροί και αν είναι στην αρχή με τον καιρό ξεθυμαίνουν  και στο τέλος σβήνουν. Το μόνο που απομένει είναι η συντροφικότητα, η παρέα που μπορείς να κάνεις με τον δικό σου άνθρωπο για την πραγματοποίηση του οποίου πρέπει να υπάρχει, από την αρχή, η σωστή ψυχική, πνευματική και κοινωνική επαφή. Τα παιδιά αποτελούν επίσης ένα πολύ σημαντικό μέρος στην όλη υπόθεση και οι σχέσεις μας σε μεγάλο βαθμό εξαρτώνται από το πόσο σωστά τα μεγαλώσαμε, πόση αγάπη δώσαμε άσχετα με το αν λένε πως η γονική αγάπη είναι ανιδιοτελής, πράγματι είναι αλλά πάντα έχει μεγάλη σημασία η σχέση γονέα παιδιού. Αυτό το τελευταίο είναι ένα θέμα για το οποίο θα μπορούσα να γράψω, ως παιδίατρος, ολόκληρα κεφάλαια που όμως δεν έχουν θέση σε μια θεατρική κριτική. Το μόνο που μπορώ να πω μια και υπάρχει και στο κείμενο του έργου είναι πως τα παιδιά μας πρέπει έγκαιρα να συνειδητοποιούν ότι τα χρόνια περνάνε γρήγορα και δεν θα μας έχουν για πάντα κοντά τους.

 

Το έργο

 

Υπάρχει ένα πολύ παλιό τραγούδι που αν θυμάμαι καλά οι στίχοι του έλεγαν: «Μοναξιά φτάνεις κάποτε μοιραία, μοναξιά είσαι η πιο σκληρή παρέα και όποιος πει η ζωή πως είναι ωραία, δεν θα έχει τύχει να ζει με σένανε μαζί». Υπάρχουν και πιο σύγχρονα με στίχους όπως: «πιο καλή είναι η μοναξιά από εσένα που δεν φτάνω» το άλλο που τελειώνει με το «δυο που αγαπιούνται είναι πολλοί» και άλλα και άλλα.

Πολυτραγουδισμένη η μοναξιά.

Στη σκηνή βλέπουμε έναν άντρα κάποιας ηλικίας που ζει μόνος του. Μη έχοντας κάποια συντροφιά εφαρμόζει την πολύ συχνή πρακτική των μοναχικών ανθρώπων, μιλάει μόνος του. Μιλάει με τις φαντασιώσεις του και θυμάται. Ακροατές του τα διάφορα αντικείμενα μέχρι και τα έπιπλα του σπιτιού μια και δεν υπάρχει κάποιος άλλος να τον ακούσει. Οι ανύπανδροι άντρες ζουν πολλά χρόνια με τις μητέρες τους απολαμβάνοντας την αναντικατάστατη μητρική αγάπη και περιποίηση.  Όταν όμως κάποια στιγμή η μητέρα φύγει αφήνει το δυσαναπλήρωτο κενό που είναι πολύ περισσότερο δυσβάστακτο από κάθε άλλη περίπτωση απώλειας γονέα μια και ο γονέας σε αυτήν την περίπτωση είναι και η παρέα, και η συντροφιά. Ο άντρας στη βαθιά μελαγχολία του μονολογεί, νοσταλγεί, πικραίνεται, αυτοσαρκάζεται, μετανιώνει για τις επιλογές που έκανε στη ζωή του, σκέφτεται τις ευκαιρίες που έχασε, τα τρένα που έφυγαν, τους συμβιβασμούς που δεν έκανε και το αναπόδραστο τέλος που σιγά σιγά αρχίζει να πλησιάζει. Όλα αυτά  κρατώντας πάντα στα χέρια το ξηλωμένο παντελόνι του που δεν κατορθώνει ποτέ να ράψει. Μάταια περιμένει και ελπίζει να έρθει κάποιος, να χτυπήσει το κουδούνι της πόρτας, να τον καλέσει στο τηλέφωνο, έστω και κατά λάθος. Δυστυχώς την εποχή εκείνη (το έργο έχει γραφτεί πριν από εξήντα χρόνια, πρωτοπαρουσιάστηκε το 1957 ) δεν υπήρχαν υπολογιστές και διαδίκτυο που σε αυτές τις περιπτώσεις αδιαμφισβήτητα πιστεύω ότι μπορεί να κάνουν τη διαφορά.      

Τα παραπάνω υπάρχουν σε πολλά έργα του Καμπανέλλη για να μας  κάνουν να σκεφτούμε πόσοι μοναχικοί άνθρωποι μπορεί να υπάρχουν γύρω μας, δίπλα μας αλλά και να ξανασκεφτούμε μήπως έφταιγαν και οι ίδιοι, μήπως το λάθος ήταν δικό τους.  

 

Συντελεστές

Η σκηνοθεσία του Μάνου Καρατζογιάννη δημιουργεί την κατάλληλη για το έργο ατμόσφαιρα. Η Σκηνογραφία του Γιάννη Αρβανίτη απλή και λιτή
Ενδυματολογικά σωστή η επιλογή της Βασιλικής Σύρμα Οι Φωτισμοί του Αλέξανδρου Αλεξάνδρου σωστοί. Φωτογραφία: Γιώργος Καβαλιεράκης. Βοηθός Σκηνογράφου: Ζώης Οικονόμου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ανδρέας Ανδρέου

 

Ερμηνεία

Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης που φυσικά σηκώνει όλο το βάρος του έργου κατορθώνει να εκφράσει όλα όσα αναφέρθηκαν με τον πολύ ωραίο και πειστικό ερμηνευτικό του τρόπο. Ο ρόλος είναι δύσκολος και για αυτό ο καλός ηθοποιός αξίζει τα συγχαρητήριά μας.

V A N G E L I S Greatest Hits 2021 - Melhores músicas de V A N G E L I S

ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ 

ΠΑΙΔΟΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ Σ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΡΔΙΟΣ...

ΠΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΤΡΟΜΑΖΕΙ - ΠΟΝΟΣ ΣΕ ΑΛΛΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

ΠΑΙΔΟΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ Σ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΣΥΧΝΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒ...

ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΓΥΡΩ ΜΑΣ

Schubert - Complete Piano Sonatas (Badura-Skoda) [PERIOD INSTRUMENTS]

 Στέλιος Αντωνιάδης CULTURE BLOG – Κριτική Βιβλίου

Ένα πραγματικά αξιανάγνωστο βιβλίο

ΡΙΖΕΣ

Από την πλάκα και το κοντύλη στο διαδίκτυο

ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΚΟΝΗ

Είμαι παιδί της πόλης. Γεννήθηκα, μεγάλωσα και έζησα στο κέντρο τεσσάρων μεγάλων πόλεων. Η πρώτη μου επαφή με τη ζωή της υπαίθρου έγινε στον χρόνο της Υπηρεσίας Υπαίθρου, αυτό που οι γιατροί μεταξύ μας λέμε «Αγροτικό», επειδή υπηρετούμε σε αγροτικά ιατρεία διαφόρων χωριών ή σε κέντρα υγείας κωμοπόλεων καθώς και σε περιφερικά νοσοκομεία.

Τα έργα και τις ημέρες μου ως γιατρός ημιορεινού αγροτικού ιατρείου αλλά και νοσοκομείου επαρχιακής πόλης τα έχω περιγράψει σε στήλες περιοδικών αλλά και σε βιβλία που έχω γράψει. Εκείνο που θέλω να ξαναπώ είναι το πόσο αγάπησα αυτούς τους ανθρώπους και πόσο εκτίμησα την απλότητα, την καλοσύνη, την αγάπη με την οποία με περιέβαλαν. Το πόση μεγάλη εντύπωση μου έκανε η φιλοσοφία ζωής τους, η σχέση τους με τη φύση, με τη γη, η ευγένειά τους.

Ως γιατρός με τις όποιες γνώσεις και την δύναμη της άγνοιας έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα αλλά δεν ήταν μόνο αυτό πλησιάζοντας και ρωτώντας τους ικανοποίησα τη φυσική μου φιλομάθεια σε ότι αφορά στη ζωή στο χωριό, στις αγροτικές δουλειές, στα ζώα και πάρα πολλά άλλα ερωτηματικά για πράξεις και πράγματα που πρώτη φορά έβλεπα. Φυσικά όλα αυτά έγιναν σε πρόσφατες σχετικά εποχές πολύ διαφορετικές από αυτές που περιγράφει ο συγγραφέας.

Τι βιβλίο του συνάδελφου Γεωργίου Γκόνη (παιδικό διήγημα κατάλληλο και για μεγάλους όπως το χαρακτηρίζει ο συγγραφέας) είναι ένα πάρα πολύ χρήσιμο και σημαντικό βιβλίο που σκοπό έχει να μας βοηθήσει να θυμηθούμε και να εκτιμήσουμε τις τεράστιες αλλαγές που έγιναν στα περασμένα χρόνια αλλά και να μάθει στους νεότερους όλα αυτά που δεν υπάρχουν πιά. Έναν τρόπο ζωής που χάθηκε μέσα στον χρόνο. Νομοτέλεια το ότι χάθηκε ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχαστεί.

Ο συγγραφέας με έναν πολύ γλαφυρό, ρομαντικό, τρόπο αναπολεί και περιγράφει το χωριό του κάποτε, Το χωριό στο οποίο δεν υπήρχε τρεχούμενο νερό, δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα, δεν υπήρχαν δρόμοι. Τη δύσκολη αγροτική ζωή που ο καθένας έπρεπε να οργώνει το χωράφι του με το αλέτρι, να φροντίζει τα ζώα του, να αξιοποιεί τις ελιές παράγοντας λάδι, τα σταφύλια φτιάχνοντας το δικό του σπιτικό κρασί και κυρίως να έχει τις απαραίτητες ποσότητες από αλεύρι για να φτιάξει το ψωμί του. Πολύ όμορφα επίσης ο κύριος Γκόνης περιγράφει και της λίγες χαρές με τους γάμους (συνήθως με προξενιό που έκανε η προξενήτρα) και τα πανηγύρια σε εποχές που οι άνθρωποι δούλευαν έξι μέρες την εβδομάδα και την Κυριακή πήγαιναν να εκκλησιαστούν. Σημαντικά επίσης όσα αναφέρονται για τα σχολεία, την παιδεία, την καλλιέργεια και την ατομική ευθύνη όπως και πολλά άλλα.

Στην αρχή παρουσιάζει την πρωτόγονη ζωή της υπαίθρου η οποία σιγά σιγά αλλάζει με το ηλεκτρικό ρεύμα που φωτίζει, το νερό της βρύσης που καθαρίζει και τον δρόμο που κάνει την επικοινωνία πιο εύκολη. Στη συνέχεια έρχονται τα ραδιόφωνα που ενημερώνουν και ψυχαγωγούν, τα γραμμόφωνα και όλα τα άλλα που αλλάζουν την καθημερινότητα, που αλλάζουν τη ζωή κάνοντας την υποφερτή και μειώνοντας το πρόβλημα της αστυφιλίας αλλά και το ακόμα μεγαλύτερο της μετανάστευσης, της ξενιτιάς.

Ο τρόπος γραφής με το εύρημα της δασκάλας που ενημερώνει μέσω κομπιούτερ, με ερωταπαντήσεις, τα παιδιά της γενιάς του ηλεκτρονικού υπολογιστή για τη ζωή της εποχής που υπήρχε μόνο πλάκα και κοντύλι έξοχα ευρηματικός. Και φυσικά η δασκάλα είναι αυτή που θα τα πει στα παιδιά με τον τρόπο που μόνο εκείνη πολύ καλά ξέρει να λέει αυτά που πρέπει για να μάθουν πως ήταν τα πράγματα κάποτε (τα ονόματα Ελευθερία και Ελπίδα πολύ σοφά επιλεγμένα). Πάντα εκτιμούσα και συνεχίζω να εκτιμώ ιδιαίτερα το λειτούργημα της δασκάλας ή του δασκάλου. Αγαπούσα πολύ τους εκπαιδευτικούς που μου έμαθαν τα πρώτα γράμματα και ακόμα τους θυμάμαι όλους με πολλή αγάπη.

Διάβασα το βιβλίο με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση τόσο για το περιεχόμενο του όσο και για τη συνοχή και τη συνεκτικότητα των κειμένων, την ωραία ελληνική γλώσσα, τις πολύ όμορφες περιγραφές και την αξία στην προσπάθεια για να μην ξεχαστούν όσα δεν πρέπει. Όταν όμως διαβάζω τέτοια κείμενα ή ακούω διάφορα για τη ζωή του τότε μου δημιουργείτε το ερωτηματικό για το πως οι άνθρωποι εκείνης της εποχής που ζούσαν χωρίς τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, της επιστήμης, της επικοινωνίας, της ενημέρωσης κατόρθωναν να είναι ευτυχισμένοι; Ποιο ήταν το μυστικό ή τα μυστικά τους; Ήταν ή δεν ήταν ευτυχισμένοι σε σύγκριση με τον σημερινό άνθρωπο; Μέγα το ερώτημα και φιλοσοφικό ό,τι πρέπει όμως για τον συγγραφέα του οποίου γνωρίζω τις φιλοσοφικές αναζητήσεις από ένα προηγούμενο υπέροχο φιλοσοφικού περιεχομένου βιβλίο του που μελέτησα (Τίτλος βιβλίου: Αινίγματα λογικών προσεγγίσεων, από τις εκδόσεις Λιβάνη). Ευκαιρία λοιπόν για να ξεκινήσει ο κ. Γκόνης ένα νέο σύγγραμμα με θέμα την ευτυχία των ανθρώπων και τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να γίνει εφικτή. Τις σκέψεις και τους στοχασμούς επάνω στο εύλογο αυτό ερώτημα. Έως τότε αξίζει όλοι να διαβάσουμε τις τόσο όμορφες και ευανάγνωστες «Ρίζες».

Στέλιος Αντωνιάδης

 

 

ΕΚΤΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΤΣΙΤΑ (1971)

 

Ο Μάκης Τσίτας εργάζεται στον χώρο των εκδόσεων για αυτό και πολύ καλά γνωρίζει όσα παρουσιάζει στο έργο του «Εκτός Συστήματος». Υπήρξε επίσης αρχισυντάκτης, διευθυντής  και συνεκδότης περιοδικών. Σήμερα διευθύνει το μεγαλύτερο ελληνικό ενημερωτικό site για το βιβλίο και τον πολιτισμό, το diastixo.gr

Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων για ενήλικες και εικοσιτεσσάρων για παιδιά. Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το βιβλίο του  Μάρτυς μου ο Θεός το οποίο μεταφράστηκε σε δώδεκα γλώσσες, Έχει επίσης πολλές άλλες τιμητικές διακρίσεις. Έργα  του έχουν παρουσιαστεί στο θέατρο τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

 

Στη χώρα μας, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, υπάρχει ένας όχι ευκαταφρόνητος αριθμός επίδοξων συγγραφέων. Άλλοι από αυτούς είναι πραγματικά πάρα πολύ καλοί, άλλοι είναι μέτριοι και άλλοι αποτελούν την ομάδα αυτών που θα πρέπει να εκτιμήσουν τις δυνατότητές τους καλύτερα. Υπάρχει σε αρκετές περιπτώσεις η απατηλή εντύπωση ότι η συγγραφή είναι κάτι απλό και εύκολο, είναι εκείνοι που διαβάζουν ένα βιβλίο το οποίο περιγράφει μια ιστορία και επειδή και οι ίδιοι έχουν ακούσει ή ακόμα και έχουν ζήσει κάτι παρόμοιο πιστεύουν ότι μπορούν πολύ εύκολα να το γράψουν. Εκτός από αυτές τις περιπτώσεις είναι και εκείνοι που γράφουν ερασιτεχνικά, από χόμπι,  καθώς και όσοι το έχουν ως επάγγελμα. Σε κάθε περίπτωση αυτό που πρώτα από όλα πρέπει να γίνει είναι να εκτιμήσουν σωστά τις δυνατότητές τους γιατί αλλιώς τους περιμένουν πίκρες και απογοητεύσεις (στην περίπτωση της σοπράνο  Florence Foster Jenkins υπήρχε άφθονο χρήμα που μπορούσε να κάνει πολλά). Μαζί με τα παραπάνω, αν και το θεωρώ πολύ γνωστό, νομίζω ότι πρέπει να επαναλάβω το μεγάλο, κατά τη γνώμη μου, πρόβλημα των Ελλήνων συγγραφέων. Το πολύ γνωστό και εύκολα αντιληπτό πρόβλημα της γλώσσας. Όταν γράφει ένας Αμερικανός ή Άγγλος συγγραφέας ένα βιβλίο, ο ίδιος αλλά και φυσικά ο εκδότης του γνωρίζει ότι απευθύνεται σε ένα ευρύτατο κοινό ομόγλωσσων που περιλαμβάνει τις ΗΠΑ, την Αγγλία, τον Καναδά, την Αυστραλία, άλλες χώρες που λόγω ιστορίας γνωρίζουν πολύ καλά τη γλώσσα (π.χ. Ινδία) και φυσικά όλους εκείνους που ζουν στα τέσσερα άκρα της γης και ξέρουν αγγλικά, που αποτελούν πλέον μια διεθνή γλώσσα. Σε μικρότερο βαθμό όλα αυτά ισχύουν και για τα βιβλία που είναι γραμμένα στα Γαλλικά, στα Ισπανικά κτλ. Έτσι ακούμε για τιράζ εκατομμυρίων ενώ στη χώρα μας ακόμα και τα πετυχημένα βιβλία δεν καταφέρνουν να ξεπεράσουν τις μερικές χιλιάδες. Μαζί με όλα αυτά πρέπει να πούμε ότι και ο εκδοτικός κόσμος της Ελλάδας δεν είναι καθόλου μα καθόλου αγγελικά πλασμένος. Η πίτα είναι μικρή και τα όποια κέρδη όχι αξιόλογα. Όπως αναφέρθηκε στο βιογραφικό του, ο συγγραφέας πολύ καλά γνωρίζει τον κόσμο των εκδόσεων στον οποίο υπάρχουν και πολλοί συγγραφείς που ταλαιπωρούνται, δυστυχούν γιατί επιμένουν να ακολουθήσουν έναν δρόμο που δεν βγάζει πουθενά. Μου θυμίζει αυτό που κάνουμε όταν καθοδηγούμε τους επίδοξους αθλητές στην επιλογή αθλήματος με βάση τον σωματότυπο τους. Πολύ συχνά ως παιδίατρος αλλά και ως παιδοκαρδιολόγος όταν βλέπω ένα κοντόχοντρο παιδί που θέλει να παίξει μπάσκετ, ή να ασχοληθεί με το άλμα εις ύψος προσπαθώ να το αποτρέψω γιατί πολύ καλά γνωρίζω ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να διακριθεί και αυτό θα του δημιουργήσει ψυχολογικά προβλήματα.

 

Το έργο

 

Η υπόθεση έχει άμεση σχέση με όλα τα παραπάνω. Σε ένα βαγόνι τρένου συναντιόνται, υποτίθεται τυχαία, μια κυρία και ένας κύριος που έχει στα χέρια του ένα ντοσιέ και διορθώνει κάποιο κείμενο. Στην αρχή η κυρία κάνει μερικές αθώες ερωτήσεις, στην εξέλιξη βλέπουμε ότι η συνάντησή τους καθόλου τυχαία δεν είναι αλλά πρόκειται για μια επίδοξη μεγάλη συγγραφέα της οποίας τα έργα έχει απορρίψει ο κύριος που είναι υπεύθυνος λογοτεχνίας ενός μεγάλου εκδοτικού οίκου. Η κυρία γνωρίζει πολλά για τη ζωή του και έχει φροντίσει να τον «στριμώξει» στα στενά πλαίσια ενός βαγονιού κατά τη διάρκεια μια πολύωρης διαδρομής από Αθήνα προς Θεσσαλονίκη. Στην αρχή εκφράζει τα παράπονά της επιμένοντας ότι απορρίπτει τα γραπτά της χωρίς να τα διαβάσει, στη συνέχεια η αντίδραση της γίνεται έντονη και στο τέλος, ως αποτέλεσμα της ψυχικής της φόρτισης, λόγω της συνεχούς απόρριψης, ιδιαίτερα επιθετική. Αναφέρει τη μεγάλη της απογοήτευση μια και στο παρελθόν προσπάθησε να γίνει τραγουδίστρια στη Λυρική, ηθοποιός χωρίς όμως να πετύχει ποτέ κάτι. Τα πράγματα φτάνουν στα άκρα όταν βγάζει από την τσάντα της μια χειροβομβίδα απειλώντας και παρακαλώντας τον να μεσολαβήσει για την έκδοση του βιβλίου της το οποίο έχει μαζί της σε 725 σελίδες τις οποίες θέλει να τον αναγκάσει να τις διαβάσει, Το βιβλίο έχει τίτλο «Εκτός συστήματος» όπου πιστεύει ότι βρίσκεται και εκείνη. Για να δικαιολογήσει την επιμονή της του αναφέρει ότι έχει εκδώσει βιβλία σε μικρούς εκδοτικούς οίκους τα οποία μάλιστα έχουν βραβευτεί με πολύ σπουδαία βραβεία όπως αυτό των Ροδακινοπαραγωγών Πιερίας κτλ, Φυσικά ο αποδέκτης των παραπόνων το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αμυνθεί δικαιολογώντας την κατάσταση και υποκύπτοντας στο άκουσμα του περιεχομένου του βιβλίου το οποίο επιμένει να του διαβάσει.

 

Τα όποια ερωτηματικά, όπως η αξιολόγηση των δυνατοτήτων της, η λανθασμένη επιμονή της στην επιλογή του συγκεκριμένου εκδοτικού οίκου ή ακόμα και η περίπτωση αυτοέκδοσης είναι δύσκολο να απαντηθούν. Μπορούν όμως να δικαιολογηθούν με την κατανόηση και τη συμπάθεια μια και όλοι μας είναι δυνατό να κάνουμε λανθασμένες επιλογές αρκεί όμως να μην επιμένουμε σε αυτές κάνοντας κακό στον εαυτό μας. Κακό που χαλάει τη ζωή μας. 

 

Συντελεστές

 

Η σύλληψη της ιδέας από την Τατιάνα Λύγαρη πραγματικά άξια πολλών επαίνων. Η σκηνοθεσία της ίδιας πάρα πολύ πετυχημένη. Χρησιμοποιεί τον μικρό χώρο του βαγονιού με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η Εικονοληψία του Πάτροκλου Σκαφίδα εξαιρετική. Τα κοστούμια του μοναδικού Γιάννη Μεντζικώφ ό,τι το καλύτερο. Η Μουσική της Άλκηστης Ραυτοπούλου μου άρεσε πολύ. Η Διεύθυνση φωτογραφίας ανήκει στον πολύ γνωστό Σάκη Μπιρμπίλη. Όλοι οι συντελεστές αξίζουν ένα μεγάλο ΕΥΓΕ

 

Παίζουν

 

Εκείνη: Μαρίνα Πολυμέρη, Εκείνος: Θοδωρής Αντωνιάδης. Και οι δύο ερμηνεύουν τους ρόλους του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μπράβο τους

 

French Classical Music: Debussy, Satie, Saint-Saëns...

Les Feuilles Mortes_Yves Montand à l´Olympia

"Je t'aime" Yves Montand chante Paul Eluard

Mozart – Requiem (with subtitles in 17 languages: Español, Português, En...

ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 

ΠΑΙΔΟΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ Σ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΙ...

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

ΠΑΙΔΟΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΣ Σ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΙΔΙ ΕΜΒΟΛΙΑ ...

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΑΙΔΟΚΑΡΔΙΟΛΟΓΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΤΕΛΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΤΟ Δ΄ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ 2014 ΜΕ 2.000 ΣΥΝΕΔΡΟΥΣ

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΣΤΟ WEBINAR ΤΑ 1...

ΕΤΣΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΟΛΥ ΕΠΙΤΥΧΗΜΈΝΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΜΕΛΩΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΛΥ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΝ 2.300 ΣΥΝΕΔΡΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΙΚΉ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ –ΑΛΛΑ ΚΑΙ  ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΝΔΗΜΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ ΜΑΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΕΧΟΥΝ 10.ΟΟΟ ΘΕΑΣΕΙΣ – ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΓΛΩΣΣΑ

Ο Καθ. Στέλιος Αντωνιάδης, Παιδοκαρδιολόγος στην εκπομπή "Για μια καλύτε...

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΧΡΗΣΙΜΗ 

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ Θ΄ ΕΠΙΣΤ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΕΛΛ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΡΟΣΧ ΑΓΩΓΗΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ 

Khatia Buniatishvili - Recital: Ravel, Mussorgsky. Live HD at Salle Pley...

ΔΕΝ ΕΞΗΜΕΡΩΘΗΚΕ ΑΚΟΜΑ ΤΟ ΑΓΡΙΟ ΘΗΡΙΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ – ΤΟΣΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΣΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΣΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΤΟΣΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΣΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ ΟΠΛΩΝ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΤΙ ΚΡΙΜΑ

 Στέλιος Αντωνιάδης CULTURE BLOG - Κριτική Θεάτρου

ΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟ ΑΓΑΛΜΑ

της Φωτεινής Τσαλίκογλου

Η συγγραφέας Φωτεινή Τσαλίκογλου έχει σπουδάσει στην Ελβετία με εξειδίκευση την κλινική ψυχολογία. Είναι καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έχει γράψει πολλά επιστημονικά βιβλία και δοκίμια. Έχει επίσης γράψει έναν μεγάλο αριθμό λογοτεχνικών βιβλίων πολλά από τα οποία έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν σε Ευρώπη και Αμερική. Το μυθιστόρημά της «8 ώρες και 35 λεπτά (The Secret Sister) διακρίθηκε από το World Literature Today ως ένα από τα αξιοπρόσεκτα μεταφρασμένα βιβλία του 2015. Η μετάφρασή του στα Ιταλικά από τον Maurizio de Rosa ως (Sorella segreta) τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο μετάφρασης ελληνικού λογοτεχνικού έργου σε ξένη γλώσσα.

Το μονόπρακτο έργο της Το ακρωτηριασμένο άγαλμα παρουσιάστηκε μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας, Ένα Project, της Τατιάνας Λύγαρη «Έξι στα Δώδεκα». Μια πραγματικά πολύ αξιέπαινη πρωτοβουλία

Το έργο

Ένας φτωχός νεαρός εικοσάχρονος αγρότης, βοσκός, που ζει σε κάποιο ελληνικό νησί και πιο συγκεκριμένα στη Μύλο, λίγο πριν απελευθερωθεί η Ελλάδα από τον Οθωμανικό ζυγό, βρίσκει στο χωράφι του ένα κομματιασμένο, μαρμάρινο, ημίγυμνο γυναικείο άγαλμα το οποίο ερωτεύεται! Του μιλάει, το χαϊδεύει το αγκαλιάζει και λυπάται που το άγαλμα, παρόλες τις προσπάθειές του, δεν μπορεί να του μιλήσει. Η μητέρα του όλα αυτά τα χαρακτηρίζει ως αστόχαστα και βλαβητερά. Ο έρωτας του είναι τόσο μεγάλος που αλλάζει τη ζωή του. Ο αποχωρισμός από το λατρεμένο εύρημα του φαίνεται αδύνατος. Πρέπει όμως να αναλογιστούμε ότι την εποχή εκείνη στην υποδουλωμένη Ελλάδα δεν υπήρχαν αρχές στις οποίες να μπορεί να αναφέρει το εύρημά του ώστε να παραδοθεί στην αρχαιολογική υπηρεσία. Σε ποιόν ανήκει το άγαλμα αναρωτιέται; Ποια η αρχαιολογική-καλλιτεχνική του σημασία; Ποια η αναγνώριση της αξίας παρόμοιων επιτευγμάτων της τέχνης από τον κατακτητή ο οποίος έδινε άδειες ανασκαφών σε διάφορους ξένους που κάτω από τον μανδύα του αρχαιολογικού ενδιαφέροντος επιδίδονταν σε στυγνή αρχαιοκαπηλία σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που είχαν φτάσει, όπως όλοι ξέρουμε, να ξηλώσουν τα γλυπτά του Παρθενώνα (τα οποία παρόλες τις μακροχρόνιες προσπάθειες ακόμα δεν μπορέσαμε να τα πάρουμε πίσω). Όλα αυτά βέβαια δεν συνέβαιναν μόνο στον Ελλαδικό χώρο αλλά και σε όλη την έκταση της αχανούς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Από την αρχική σκηνή του έργου το πρώτο που έρχεται στο μυαλό του θεατή είναι ότι πρόκειται για περίπτωση φετιχισμού. Ο μοναχικός αγρότης του βουνού, ο σεξουαλικά πεινασμένος, ο οποίος διεγείρεται στη θέα του γυμνού γυναικείου σώματος. Δεν είναι όμως αυτή η περίπτωση γιατί ο αγρότης είναι παντρεμένος και έχει σύζυγο τη Μοσχούλα αλλά και παιδί, έναν γιο.

Να είναι η τέχνη της γλυπτικής που τον συγκλονίζει; Μάλλον και αυτή η εκδοχή είναι απίθανη μια και δεν περιμένει κανείς από έναν αγρότη ενός μικρού νησιού που δεν έχει κάποια σχετική εκπαίδευση, ίσως ούτε και τη βασική, χωρίς επίσης να έχει άλλα μέχρι τότε αισθητικά ερεθίσματα να μπορεί να θαμπωθεί από την ομορφιά της τέχνης και την τεχνική αρτιότητα ενός μαρμάρινου αγάλματος.

Να αισθάνθηκε το κάλεσμα των αρχαίων Ελλήνων προγόνων του και των επιτευγμάτων τους μάλλον είναι απίθανο μια και τότε οι Έλληνες μετά από τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς είχαν σε μεγάλο βαθμό απωλέσει την εθνική τους ταυτότητα. Σίγουρα δε οι προσπάθειες αυτών που είχαν κάνει σκοπό τους να ξυπνήσουν τον λαό και να τον κάνουν να καταλάβει ποιος είναι και ποιων απόγονος είναι δεν θα είχαν φτάσει ακόμα σε απομακρυσμένες περιοχές όπως κάποια νησιά του Αιγαίου.

Τελικά παρόλο που ο σφοδρός του έρωτας τον κάνει να το κρατήσει επί είκοσι χρόνια (ψυχοπαθολογικό πρόβλημα ή δεν έβρισκε αγοραστή) ο αγρότης με το δέλεαρ των χρημάτων αποφασίζει να πουλήσει σε ξένους το αριστούργημα της αρχαίας ελληνικής τέχνης, την Αφροδίτη της Μύλου, έναντι του σοβαρού ποσού των 400 γροσιών και όχι για τριάντα αργύρια, που τον σώζει από τη φτώχια και τη μιζέρια.

Το γλυπτό εκτίθεται πλέον σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου που όλοι το βλέπουν και το θαυμάζουν χωρίς όμως κανείς ποτέ να το αγαπήσει όσο ο φτωχός και ταπεινός αγρότης. Αλλά επειδή και τα αγάλματα θυμούνται το γλυπτό αναπολεί τις φωνές του αγρότη που το παρακαλούσε να του μιλήσει.

Η όλη ιστορία παρουσιάζει και μια αλληγορική ανάγνωση που έχει σχέση με την Ελλάδα, τους Έλληνες με τη βαριά κληρονομιά τους, την ομορφιά του μαρμάρου που βρίσκεται σε αφθονία σε διάφορες περιοχές της χώρας και όσα σπουδαία έργα τέχνης φιλοτεχνήθηκαν με το απαράμιλλής ομορφιάς αυτό υλικό. Φυσικά συνυπάρχουν και η φτώχια και η αγραμματοσύνη που δεν επιτρέπει την αναγνώριση της αξίας των έργων τέχνης την οποία όμως εκτιμούσαν οι καλλιεργημένοι ξένοι φροντίζοντας να γεμίσουν τα μουσεία και της συλλογές τους με τα αριστουργήματα που έφτιαξαν κάποτε οι πρόγονοί μας.

Το έργο είναι εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα της συγγραφέως «Ο Έλληνας ασθενής» (εκδ.Καστανιώτη,2018).

Συντελεστές

Η σύλληψη της ιδέας από την Τατιάνα Λύγαρη πραγματικά πολύ πετυχημένη. Η σκηνοθεσία της ίδιας με μία λέξη εξαιρετική. Η Εικονοληψία του Πάτροκλου Σκαφίδα άψογη. Τα κοστούμια του μοναδικού Γιάννη Μεντζικώφ δεν μπορεί παρά να είναι καταπληκτικά. Η Μουσική του Φώτη Μυλωνά πάρα πολύ καλή. Η Διεύθυνση φωτογραφίας ανήκει στον πολύ γνωστό Σάκη Μπιρμπίλη. Όλοι οι συντελεστές αξίζουν ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ

Ερμηνεία

Ο Νέστωρας Κοψιδάς, με μία μόνο λέξη αξίζει επίσης ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ