ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ΖΩΓΡΑΦΕΙΩΤΩΝ ΚΥΡΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ ΚΟΛΜΑΝ
ΑΞΙΟΤΙΜΕ ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ
"ΤΟ ΖΩΓΡΑΦΕΙΟ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ ΣΤΕΡΕΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΥ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ Ο,ΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΕΧΟΥΜΕ".
Στις ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη μου, για τη μεγάλη τιμή, να προσθέσω δύο λόγια για το ΖΩΓΡΑΦΕΙΟ
Το Ζωγράφειο το αγαπούσα και συνεχίζω να το αγαπώ μια και εκεί έζησα μερικά από τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου.
Σίγουρα δεν ήταν τυχαίο που όταν τελείωνα το σχολείο δήλωσα στον πατέρα μου πως θέλω να γίνω φιλόλογος, καθηγητής σε Λύκειο, αλλά ο μπαμπάς, όπως συνηθίζω να λέω, είτε καλώς είτε κακώς τόθελε κι έγινα γιατρός.
Δεν ήταν μόνο ο Φραγκόπουλος και οι αγαπημένοι μας καθηγητές που με τους περισσότερους είχα πολύ καλή σχέση ήταν και οι πολλαπλές δραστηριότητες μου που μου έδιναν μεγάλη χαρά:
ήμουν πρόεδρος του φιλολογικού ομίλου και διοργάνωνα ομιλίες, απαγγελίες, ποιητικές βραδιές, διαγωνισμούς γνώσεων και άλλες παρόμοιες πνευματικές συγκεντρώσεις (δεν νομίζω ό,τι αυτά γίνονταν σε πολλά λύκεια της Πόλης ή της Αθήνας).
Ήμουν πρόεδρος του πινγκ-πονγκ και είχα διοργανώσει τουρνουά με έπαθλα.
Είχα οργανώσει, με δική μου ευθύνη το πάρτι των τελειόφοιτων που για πολλά χρόνια δεν είχε γίνει. Ο Φραγκόπουλος μου είχε πει ότι δεν θα μας ενισχύσουν οικονομικά και αν «μπούμε μέσα» θα τα βάλουμε από την τσέπη μας. Για την περίπτωση είχα σκεφτεί τη γνωστή μέθοδο των λαχνών για τους οποίους μαζί με την ομάδα των συμμαθητών-φίλων μου είχαμε γυρίσει και μαζέψει από τα ελληνικά καταστήματα του Πέρα τόσα πολλά δώρα (γενναιοδωρία από την αγάπη τους προς το Ζωγράφειο) που όλοι οι λαχνοί είχαν κάποιο δώρο και από το πάρτι περίσσεψαν χρήματα τα οποία με μεγάλη ικανοποίηση και υπερηφάνεια παραδώσαμε στον διευθυντή μας.
Για δύο συνεχείς χρονιές είχα βγει στα Κάλαντα: «Οι Ζωγραφειώτες ήρθανε να σας πουν τα Κάλαντα για να δώσουνε χαρά στα φτωχά και ορφανά» Πόσο αισθαντικό.
Το σημαντικότερο από όλα: είχα γράψει μόνος μου, μέχρι την τελική του μορφή, το Λεύκωμα της χρονιάς μας το οποίο όμως για πολιτικούς λόγους τελικά δεν εκδόθηκε. Επειδή όμως το απωθημένο έμενε, παρόλη την παρέλευση ουκ ολίγων χρόνων, με μεγάλη μου χαρά το συμπεριέλαβα στο βιβλίο μου ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ, από τις εκδόσεις Τσουκάτου,το οποίο θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι έχετε διαβάσει (και αν δεν το διαβάσατε ποτέ δεν είναι αργά για να το κάνετε). Αυτά και άλλα πολλά έδωσε σε εμένα το Ζωγράφειο αλλά ακόμα πιο σημαντικό είναι το ότι μας έδωσε ΣΤΕΡΕΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΥ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ Ο,ΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΜΟΤΕΡΟ ΕΧΟΥΜΕ.