ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ - ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΠΑ ΣΤΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Κόκκινη κλωστή δεμένη στην ανέμη τυλιγμένη, δώστην κλότσο να γυρίζει παραμύθι ν΄ αρχινήζει……

Τί αξίζει η ζωή χωρίς παραμύθια αφού και η ζωή είναι ένα παραμύθι. Τι όμορφες στιγμές που ήταν εκείνες όταν μέσα στην ασφάλεια και τη θαλπωρή της μητρικής αγκαλιάς, τη ζεστή και γλυκιά συντροφιά της γιαγιάς ακούγαμε μαγεμένοι και εκστασιασμένοι όμορφες ιστορίες συνήθως με καλό τέλος. Τις θυμόμαστε ακόμα και ας έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που είμασταν παιδιά.

Ποιος δεν θυμάται και ποιος δεν συγκινήθηκε με τον Μολυβένιο Στρατιώτη, το Κορίτσι με τα σπίρτα και τα δύο του θαυμάσιου παραμυθά Hans Christian Andersen (1875). Ποιος δεν αγάπησε την Ωραία Κοιμωμένη των αδελφών Grimm (1785), τον Peter Pan του J.M.Barrie, τη Σταχτοπούτα αλλά και τη Χαλιμά που έσωσε τη ζωή της με τις παραμυθένιες ιστορίες της. Πριγκίπισσες, Πριγκιποπούλες, Πρίγκηπες, Πριγκιπόπουλα, Βασιλόπουλα, Βασιλοπούλες. Και μάγισσες και ξωτικά μαζί με άλλα υπέρλογα φανταστικά.

Αλλά και στην πεζή καθημερινότητα μας ποια γυναίκα δεν περιμένει το βασιλόπουλο του παραμυθιού και ποιος άντρας δεν ψάχνει να βρει τη βασιλοπούλα του.

Και όλοι, μεγάλοι πια συνεχίζουμε να διαβάζουμε μυθιστορήματα που άλλοτε είναι περισσότερο μύθοι και άλλοτε ιστορήματα.

Όπως και να είναι κάποια παραμύθια αποτελούν την πολιτιστική κληρονομιά ενός λαού αλλά και κάποια άλλα ανήκουν στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά