ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΜΟΓΑΛΑΚΤΟΥΣ

ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥ ΣΤΟ ΖΩΓΡΑΦΕΙΟ

Καλησπέρα αγαπημένο μου Ζωγράφειο. Και όταν λέω Ζωγράφειο, το Ζωγράφειο είστε όλοι εσείς με πρώτο και καλύτερο τον πανάξιο, ακάματο και ακοίμητο Λυκειάρχη μας Γιάννη Δεμιρτζόγλου στον οποίο οφείλω την τιμή της πρόσκλησης. Φυσικά ψυχή του Ζωγραφείου είστε και εσείς οι άξιοι καθηγητές, οι εργαζόμενου αλλά και οι μαθητές.

Είμαι Ζωγραφειώτης και μάλιστα πολύ Ζωγραφειώτης με Ζ κεφαλαίο. Έτσι αισθανόμουν και πάντα αισθάνομαι. Μολονότι μιλάμε από μακριά αν και τόσο κοντά με τη βοήθεια της τεχνολογίας, συγκινούμαι βαθύτατα. Συγκινούμαι γιατί θυμάμαι μερικά από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου που πέρασα στο σχολείο μας.

Προλογικά θέλω να σας συγχαρώ για το πολύ σημαντικό για τον ελληνισμό έργο που επιτελείτε θεωρώντας απαραίτητο να διευκρινίσω ό,τι δεν είμαι από αυτούς που επιδαψιλεύουν επαίνους. Πάντα έλεγα τα σύκα σύκα, φυσικά αυτό είχε το τίμημά του το οποίο όμως ποτέ δεν με ενδιέφερε.

Το Ζωγράφειο καταλαμβάνει μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις αναμνήσεις μου και όπως ξέρετε οι αναμνήσεις μας αποτελούν τον μοναδικό παράδεισο που δεν μπορεί να μας τον πάρει κανείς ποτέ.

Ομογάλακτοι αδελφοί μου, δεν ξέρω ποιος πρωτοείπε αυτόν τον χαρακτηρισμό αλλά νομίζω ό,τι όποιος και αν ήταν είπε κάτι πολύ επιτυχημένο. Η άποψη μου αυτή οφείλεται στο ότι αναντίλεκτα πιστεύω πως η μητέρα σχολή είναι για εμάς μια Alma Mater, μητέρα πνευματική τροφός, αλλά και ότι αποτελούμαι μια «Φυλή» ένα Clan. Μαζί με τις αναμνήσεις και την αγάπη για το σχολείο και τους καθηγητές μας, που τόσα πολλά μας έδωσαν, μας συνδέει μια αλυσίδα με ατσάλινους κρίκους. Το Ζωγράφειο μας πρόσφερε παιδεία και η παιδεία μας, μαζί με την υγεία μας, είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε.

Όλα όσα σας είπα και όσα θα σας πω στη συνέχεια, να ξέρετε ό,τι αποτελούν συμπέρασμα ελεύθερης, ανεπηρέαστης γνώσης, πολύ ώριμης τεκμηριωμένης σκέψης και ιδιαίτερα έντονου προβληματισμού.

Και πάλι σας ευχαριστώ για την πολύ τιμητική αυτή πρόσκληση.